LWB Luxemburger Wörterbuch
 
Raiber, Räiber bis Ramicht (Bd. 4, Sp. 8b bis 9b)
 
Raiber, Räiber M.: 1) «Räuber» — e war esou voll (betrunken) ewéi e R. — et mengt een et wir een hei ënner d'R. gefall — eng Kuck ewéi e R. — Kinderspiel: R. a Jhandarem; 2) a. «sehr guter (draufgängerischer) Spieler» (Kegel-, Kartenspiel) — wat si mer hei ënnert d'R. gefall! — Zussetz.: Kaarte-, Keleraiber; b. «rauher Spieler» (Sport).
 
Raiber- -band F.: 1) «Räuberbande» — Ra.: ech schloen dech op de Bak, datt s de mengs den Himmel wir eng Jhick an déi zwielef Apostel eng R.; 2) a. «sehr gute Spieler» — cf. Raiber sub 2)a.; b. «zügellose, lärmende Kinderschar»; -geschicht (lok. Echt.: Räibgeschicht, Räibseechen) F.: «Lügen-, Räubergeschichte, gruselige, auch unwahrscheinliche Geschichte» — wat as dat do mir fir eng R.?; -haaptmann, -hauptmann M.: «Räuberhauptmann»; -hiel F.: «Räuberhöhle» — dat as hei eppes wéi eng R. (unsaubere, unordentliche Wohnung) — dee kënnt ewéi aus enger R. (ungepflegt); -tricken Pl. M.: «sonderbare, ungewöhnliche Kniffe, Schliche» — dat sin alt esou sénger R.
 
raiberen intr. Verb.: 1) a. «unfair, brutal spielen» (Sportspr.) — dafür auch: holzen (Neol.); b. «draufgängerisch, [Bd. 4, S. 9] sehr gut spielen» (Kegel- Kartenspiel) — lo fänkt deen och nach un ze r.! — cf. Raiber sub 2)a. und b.; 2) «räubern» (Imkerspr.) — d'Beie sin an déi aner Stäck (déi aner Haip) r. gaang — Abl.: Geraibers N.
 
raiberesch, raibereg Adj.: «räuberisch».
 
raidereg Adj.: «schuppig, schorfig, rauh» — s. raddereg.
 
Raieres, Räieres ON.: «Roggery» — Dorf der belgischen Provinz Luxemburg.
 
Raygras, Rägras N.: «Raygras, englischer Lolch» (Lolium perenne) — franséischt R. (hoher Wiesenhafer — Arrhenatherum elatius).
 
Rail F. — s. Reil sub 6.
 
Raimlechkeet, Räimlechkeet (oft im Pl. -keten) F.: «Räumlichkeit».
 
raj(h)oulen, rejoulen (rə-) — s. rigollen.
 
Raj(h)oulplou M.: «Pflug zum Rigolen».
 
Rakebäizchen (lok.: Echt.) M.: «Kosename für Kleinkind» — cf. Nakebauz.
 
Rakéit F.: «Rakete».
 
ralleg Adj.: «wüst, roh» (Wb.06) — dazu: Rallegkeet F.: «rohes Wesen».
 
Ralles M. — s. Relles.
 
rallësseg (Ton: 1) Adj.: «ausgelassen, roh» — Echt.: dee Jong hoat mer zevill e rallëssigt Wesen oa sich.
 
Ram (SW.: Ro[a]m) I M. und F.: 1) «Rahm, Sahne» — Ra.: engem de (d') R. vun der Mëllech huelen (schäffen — jem. das Beste vorwegnehmen) — geklappt R. (Schlagsahne) — huel en Dëppche R. beim Mëllechmann — cf. Schmant; 2) «Milchhäutchen».
 
Ram- -dëppen N.: «Rahmtopf» (aus Steingut) — Ra.: hien as drun ewéi Péitsch Moum hiirt Fierkel, da's am R. ersoff (burschikos: er ist verloren) — cf. Schmantdëppen; -(e)britt F.: «Rahmsuppe» — Dicks: eng R., duecht en, eng R., sot en; eng Hamebritt gouf e verstan; -fatzen Pl. F.: «Häutchen auf der gekochten Milch»; -fleemchen M.: «dünne Rahmschicht auf der Milch» — cf. Flom; -kéis M.: «Rahmkäse»; -kuch M.: «Sahnekuchen»; -zopp F.: «Rahmsuppe» — cf. Schmant(en)zopp.
 
Ram II F. — s. Ramm IV.
 
ramaljéiert (lok.) Verbadj.: «emailliert» — s. emailléiëren.
 
Ramass (Ton: 2) F.: «Verweis».
 
ramasséieren trans. Verb.: «ausschimpfen» — Jonge, Jonge, wat huet dee mech ramasséiert! — frz. ramasser.
 
ramasséiert Verbadj.: «gedrungen».
 
Rambl(é)i, Rampli (Westen: Raumpli, lok.: Rämpli) 1) «Böschung, Rain» (Straße, Eisenbahn) — mir hun um R. vun der Strooss gerascht; 2) «Schüttdamm» — den Auto as de R. ofgaang — frz. remblai.
 
Rambo (Pl. Ramboën, lok. Vianden, Echt.: Rampo) M.: «Rambourapfel» — cf. Rabauner(apel).
 
Ramecht I, Ramicht (lok.: Nösl.) F.: «soviel Rahm, wie das Butterfaß fassen kann» — cf. Schmännecht.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut