rassegRass-RassluschRasspraumRassriefRasselRatRate(n)-RatebalRatebeidelRatefalRatefoussRategëftRatekappRatekrautRatennaschtRateschwanzRatestackRatRatatullratéierenratéiertRatelierrationnéierenRatiounRatmausratschratschdegRatschratschenratschfaulRattRattrattaplang, -plommRatzRatzRatzRatzertRatzratzratzdegRatzekapp, RazekappRatzertratz-, ratsch-, rotzfaulRau, Rauen, RauéngRau-RaugeldRaukafrauRau- / rau-RauaaschraubauzegraubauzegraubënzdegRauegkätRauhät-heetrauschuelegRaudraudeg, raidegRaudiraudizegRauechtRauegkätrauen, gerauenraujhegraujhegRauliichtRaumRaum-RaumeisenRaumfäschraumenGeraums, RaumesRaupRaupe-RaupekapRaupeschësserraupengerauptRaupRaupzäitRauschRauschrauscheg, raujhegrauschenraujhenrauschenroschenRautRautRautenRaute(n)- -äss, -bauer, -damm, -kinnek, -marriaaschRautennaangRautenzaangRauthariRautwuerzelrauzegRavioliRawaasch | rasseg Adj.: «rassig» — e rassegt Meedchen — Zussetz.: rengrasseg.
Rass- -lusch F.: «Ackersenf» (Sinapis arvensis — Wb.06); -praum F. (Wb.06) — s. Schäisspraum; -rief F.: «rotbeerige Zaunrübe» (Wb.06 — Bryonia dioica) — dafür auch: Lassrief, Sauwuurzel, Schwéngswuurzel.
Rassel (lok.: Bœgen) F.: «Klatschmohn» — cf. Pavot.
Rat I (ra:t — Nösl.: Ratt, lok.: Ratz) F. und M.: «Ratte» — schlofen ewéi e R. — d'Raten hun him d'Hoër ofgebass, d'Rate waren him dran (bei schlechtem Haarschnitt) — Arten: Bamrat (Siebenschläfer), Bisamrat (Bisamratte), bronge R. (Wanderratte), Mauerrat (Hausratte), Schlofrat (Siebenschläfer und Gartenschläfer), schwaarze R. (Hausratte), Späicherrat (dsgl.), Uebstrat (Siebenschläfer, gelegtl. für Haselmaus), Wanterrat und Wanderrat (Wanderratte), Waasserrat (Wasserratte), Keller-, Stall-, Feldrat, Broutrat (spaßh. für Kinder im Haus).
Rate(n)- -bal M.: «Durcheinander» (Wb.06) — cf. Knauterbal sub 2); -beidel M.: «sehr magerer Mensch» (Schimpfwort); -fal F.: «Rattenfalle»; -fouss M.: «Straubfuß» (Ga); -gëft N.: «Rattengift»; -kapp M.: «kugelförmige Bürste an langem Stiel» (Wb.06) — dafür auch: Spannekapp; -kraut N. — lok. für Rategëft (s. d.); -nascht N.: 1) «Rattennest»; 2) a. «verfallenes Haus»; b. (Schimpfwort) «Person mit schlechtgeschnittenem Haar, unordentlicher Frisur»; -schwanz M.: 1) «Rattenschwanz»; 2) a. «langer, dünner Zopf»; b. «ganz runde Feile»; c. «lange dünne Zigarre»; d. «magerer Knabe»; 3) «endlose Folge» — et kënnt e ganze R. vu Kloen no — e R. vu Neiegketen; -stack M.: «Rattenfalle».
Rat II F.: «Rate» — en huet nëmmen déi éischt R. bezuelt — e keeft alles op Raten — den Auto leeft op Raten.
Ratatull (Ton: 3 — lok.: Rackatulli) M. und F.: 1) «Mischmasch» — et war esou e R., soss näischt; 2) «Soldatenkost» — frz. ratatouille.
ratéieren trans. Verb.: 1) «verfehlen, nicht treffen» — den Zuch r. — ech hu mäi Frënd ratéiert; 2) «nicht bestehen» — en Exame r. — dee Jong ratéiert alles (ihm mißlingt alles); dazu: ratéiert Verbadj. — e ratéierte Mariage (nicht zustanden gekommene oder unglückliche Ehe).
Ratelier (wie frz., Ton: 1) M.: 1) a. «Zeugrahmen» (Ga); b. (Druckerspr.) «Gestell zum Auflegen der nicht benötigten Walzen, Winkelhaken, der Setzschiffe, Spaltenschiffe für Maschinensatz»; 2) «künstliches Gebiß».
rationnéieren intr./trans. Verb.: «rationieren» — am Krich war alles rationnéiert.
Ratioun (lok.: Ranzioun) F.: «Ration» — et gët schmuel (déck) Ratiounen — eng duebel R. — wat hëlt deen sech eng R. Grompren! — dat ware keng Ratiounen (keine Quantität) — Mil.: séng R. faassen — Zussetz. z. B.: Säfe-, Tubakratioun — cf. Portioun.
Ratmaus F.: «Ratte» — s. Rat.
ratsch Interj.: «ratsch» (Laut des Durchreißens von Stoff, Papier) — ritsch r. hat en alles duurchgerass — et goung r. — im Kinderreim: ritsch, r., rutsch, mir fuere mat der Kutsch — cf. ratz V, ritsch.
ratschdeg Interj.: «plumps, plötzlich» — r., batschdeg loug en do — cf. racksdeg, baufdeg.
Ratsch F.: «Lärminstrument, Drehknarre» (gebraucht an den Kartagen) — cf. Garr I, Klabber I, Kléck sub 3). [Bd. 4, S. 16]
ratschen intr. Verb.: «mit der Ratsch lärmen» (in den Kartagen den Läutedienst versehen) — si gi klibberen a r. — cf. klibberen.
ratschfaul — s. ratzfaul.
Ratt I (Pl. Rieder — lok.: Bodange) N.: «gerodetes Land» — s. Rued II.
Ratt II F. und M. — s. Rat I.
rattaplang, -plomm Interj.: lautmalend für Trommelschläge.
Ratz I (lok.) F. und M.: 1) «Riß» — en Teller voller Ratzen; 2) «Ritze» — duurch eng R. an der Mauer konnt ech alles gesinn; 3) «Kerbe im Holz» (lok.: Vianden) — cf. Rass sub 1), 2), Rëtz, Bascht.
Ratz II (lok.) F. und M.: «Ratte» — schlofen ewéi e(ng) R. — cf. Rat I.
Ratz III, Ratzert (beide lok.) — s. Raz.
Ratz IV (lok.) M.: «Riegel, Rippe Schokolade» — cf. Rëpp sub 2)b.
ratz V Adj./Adv.: «ratzekahl» — 't wor alles glat, r. geméit (C).
ratzdeg Adv.: «gänzlich» — en huet alles r. opgiess(t) — cf. racksdeg. | |