rämmelegrämmelenrämelen, remelenrämmelenRämmidämmiRäbbidäbbiRänRänRänertRänerterRänett, RäinettRänett(en)apelrängRänschRänzchen, RänzelchenRänzchenRänzel(chen)RäpperRäpsräpsenGeräpsRäpsenräpseregRäpsertRäps-RäpskniddelRäpswaasserRäs, ReesRäs-räs-, Rees-rees-RäsbengelRäsbüroRäsdeckenRäsfäerdegRäsgeldRäsgeschirRäsgesellschaftRäskëschtRäskesselRäskomerodRäskränktRäskuerfRästäschRäs, ReesRäseféiwerRäsräseg, resegräsenresenGeräs, GereesRäsen, ResenräsenräsenRäsender, ResenderRaisonRäsongräson(n)éieren, räsënéiern, rësënéiern, rësonéierenGeräson(n)éiers, Räson(n)éiersRäsonnementRäschträt, reetRätkamp, Rä-, ReikampRätselrätterätätättRäwel, Re-, RiwelRäwesRäzReez, Räes, Räs, ReesRäz-RäzbamRäzholzRäzbich, ReesbichRäzReezRäz-RäzhaischenRäzkaulRäzkaulRäzRäzräzegräzenrezenräzenRäzereirerereajhéierenReaktiounReaktionärRealitéitrealiséierenRebäämchenRëbell, RëbellerRëbellereirëbelleschRëbelliounRebes, RewesRebbi | rämmeleg — s. rammeleg.
rämmelen I, rämelen, remelen intr. unpersönliches Verb.: 1) «leicht reifen»; 2) «schneien» (Schlackschnee) — et remelt.
rämmelen II — s. rammelen.
Rämmidämmi M.: 1) «Krach» — R. maachen (Krach schlagen) — dafür auch: Räbbidäbbi; 2) «Geld» (C) — cf. Goss sub 4), Mommes, Monéiten.
Rän I — phV. zu Reen (s. d.).
Rän II — s. Reine.
Ränert — s. Renert I.
Ränerter M.: «Reinettenapfelbaum» — cf. Renert II.
Ränett, Räinett F.: «Reinette» (Apfelsorte) — Sorten: kleng R. vu Canada — déck R. — englesch R. — kleng Wanterränett — Goldränett — gréng R. — Landränett.
Ränett(en)apel M. — s. d. Vor.
räng Interj. — s. rang.
Ränsch F. — s. Rensch.
Ränzchen, Ränzelchen I M.: «Bauch-, Gekrösenetz, Fettnetz» — Liewer am R. — cf. Crépinette.
Ränzchen II, Ränzel(chen) M.: 1) — Dim. zu Ranzel; 2) «Bauch, Wanst» (spaßh.) — de R. voll hun (satt, betrunken, auch: schwanger sein) — sech de R. lueden (viel essen) — du zills der e R. (mästest dir ein Bäuchlein an) — e R. hun, datt ee kënnt e Baartmesser drop ofzéien — dafür auch: Tromm, Trëmm(el)chen, Bäichelchen, Mätti sub 2)
Räpper M.: «rauflustiger Mensch» — meist in der Redewendung: e R. an e Kläpper — cf. Kläpper sub A. 1), Rapp II, rappen I sub 6)a., Ieweschtklausen — Ortsneckerei: déi Lennénger R. an déi Canécher Kläpper.
Räps M. — s. Räpsert.
räpsen (lok. Echt., Mosel: reepsen, lok. Rosport: rääpsen) intr. Verb.: «rülpsen» — ech hun eppes am Mo leien, ech muss eppes huele fir ze r. oder kënnt ech gutt r.! — Ra.: schlecht [Bd. 4, S. 23] gekoacht, reepst schlecht erëm (Echt.) — bei Dësch reepsen as en Zaichen, dass ä genouch hoat (Echt. — C) — d'Auer räpst (die Uhr meldet den Schlag an) — dat räpst der nach (schlecht) erëm! (das rächt sich!) — dat do räpst de mer nach (schlecht) erëm! (das wirst du mir noch büßen! wie beräpsen — s. d.) — Abl.: Geräps, auch substantiv.: Räpsen N. — sou e Geräps an e Gekeims!
räpsereg (phV. s. oben) Adj.: bezeichnet «Reiz zum Rülpsen» — et as mer esou r., ech hun eppes um Mo leien — cf. katzereg, pissereg u. ähnl.
Räpsert (phV. s. oben — lok. Ammenspr.: Räps(chen)) M.: 1) «Rülps»; 2) «Rülpser» (Person).
Räps- -kniddel (lok.: Olingen) F.: «Pfefferminzbonbon»; -waasser (lok.) N.: «Sprudel».
Räs, Rees I (Nösl.: Réis) F.: «Reise» — ech maachen eng R. op Paräis, op d'Musel, an Éisträich, a Spuenien — ech loosse mer eng R. an d'Rei maachen (zusammenstellen) — eng organiséiert R. — hie geet op d'R. (er tritt eine Reise an) — zu jem., dem man unterwegs begegnet: wuer (wou) geet d'R. (dann) hin? — et as eng R. fir bei dech ze kommen (es ist umständlich, auch: sehr weit) — wat eng R.! (welch beschwerlicher Weg!) — vill Gléck op d'R.! (Reisewunsch, auch iron.) — du bas ëmmer op der R. (immer unterwegs) — gëf mer eng Bees fir mat op d'R. (Dicks) — en as op d'Rees (er ist fort auf Reisen) neben: en as op der Rees (er ist auf Reisen) — ech bréngen der eppes mat vun der R. — e léisst sech séng Rese bezuelen — Zussetz.: Béier-, Durech-, Geschäfts-, Hochzäits-, Loscht-, Vakanze-, Wäi-, Welträs.
Räs-/ räs-, Rees-/ rees- -bengel M.: «Spazierstock» — gëf där (betont) e R. an d'Hand (gesagt bei einem blöden Witz) — d'Drauwen hun e R. kritt (die Blätter der Rebstöcke sind abgefallen — cf. räsen II) — cf. Bengel sub 1), Staf. -büro M.: «Reisebüro»; -decken F.: «Reisedecke»; -fäerdeg Adj.: «reisefertig»; -geld N.: «Reisegeld»; -geschir N.: «Reiseutensilien»; -gesellschaft (Neol.) F.: «Reisegesellschaft»; -këscht F.: «Reisekiste»; -kessel M.: «jem., der gerne (zum Vergnügen) reist»; -komerod M.: «Reisegefährte, -begleiter»; | |