LWB Luxemburger Wörterbuch
 
rämmeleg bis Räskomerod (Bd. 4, Sp. 22b bis 23b)
 
rämmelegs. rammeleg.
 
rämmelen I, rämelen, remelen intr. unpersönliches Verb.: 1) «leicht reifen»; 2) «schneien» (Schlackschnee) — et remelt.
 
rämmelen II — s. rammelen.
 
Rämmidämmi M.: 1) «Krach» — R. maachen (Krach schlagen) — dafür auch: Räbbidäbbi; 2) «Geld» (C) — cf. Goss sub 4), Mommes, Monéiten.
 
Rän I — phV. zu Reen (s. d.).
 
Rän II — s. Reine.
 
Ränerts. Renert I.
 
Ränerter M.: «Reinettenapfelbaum» — cf. Renert II.
 
Ränett, Räinett F.: «Reinette» (Apfelsorte) — Sorten: kleng R. vu Canada — déck R. — englesch R. — kleng Wanterränett — Goldränett — gréng R. — Landränett.
 
Ränett(en)apel M. — s. d. Vor.
 
räng Interj. — s. rang.
 
Ränsch F. — s. Rensch.
 
Ränzchen, Ränzelchen I M.: «Bauch-, Gekrösenetz, Fettnetz» — Liewer am R. — cf. Crépinette.
 
Ränzchen II, Ränzel(chen) M.: 1)Dim. zu Ranzel; 2) «Bauch, Wanst» (spaßh.) — de R. voll hun (satt, betrunken, auch: schwanger sein) — sech de R. lueden (viel essen) — du zills der e R. (mästest dir ein Bäuchlein an) — e R. hun, datt ee kënnt e Baartmesser drop ofzéien — dafür auch: Tromm, Trëmm(el)chen, Bäichelchen, Mätti sub 2)
 
Räpper M.: «rauflustiger Mensch» — meist in der Redewendung: e R. an e Kläpper — cf. Kläpper sub A. 1), Rapp II, rappen I sub 6)a., Ieweschtklausen — Ortsneckerei: déi Lennénger R. an déi Canécher Kläpper.
 
Räps M. — s. Räpsert.
 
räpsen (lok. Echt., Mosel: reepsen, lok. Rosport: rääpsen) intr. Verb.: «rülpsen» — ech hun eppes am Mo leien, ech muss eppes huele fir ze r. oder kënnt ech gutt r.! — Ra.: schlecht [Bd. 4, S. 23] gekoacht, reepst schlecht erëm (Echt.) — bei Dësch reepsen as en Zaichen, dass ä genouch hoat (Echt. — C) — d'Auer räpst (die Uhr meldet den Schlag an) — dat räpst der nach (schlecht) erëm! (das rächt sich!) — dat do räpst de mer nach (schlecht) erëm! (das wirst du mir noch büßen! wie beräpsen — s. d.) — Abl.: Geräps, auch substantiv.: Räpsen N. — sou e Geräps an e Gekeims!
 
räpsereg (phV. s. oben) Adj.: bezeichnet «Reiz zum Rülpsen» — et as mer esou r., ech hun eppes um Mo leien — cf. katzereg, pissereg u. ähnl.
 
Räpsert (phV. s. oben — lok. Ammenspr.: Räps(chen)) M.: 1) «Rülps»; 2) «Rülpser» (Person).
 
Räps- -kniddel (lok.: Olingen) F.: «Pfefferminzbonbon»; -waasser (lok.) N.: «Sprudel».
 
Räs, Rees I (Nösl.: Réis) F.: «Reise» — ech maachen eng R. op Paräis, op d'Musel, an Éisträich, a Spuenien — ech loosse mer eng R. an d'Rei maachen (zusammenstellen) — eng organiséiert R. — hie geet op d'R. (er tritt eine Reise an) — zu jem., dem man unterwegs begegnet: wuer (wou) geet d'R. (dann) hin? — et as eng R. fir bei dech ze kommen (es ist umständlich, auch: sehr weit) — wat eng R.! (welch beschwerlicher Weg!) — vill Gléck op d'R.! (Reisewunsch, auch iron.) — du bas ëmmer op der R. (immer unterwegs) — gëf mer eng Bees fir mat op d'R. (Dicks) — en as op d'Rees (er ist fort auf Reisen) neben: en as op der Rees (er ist auf Reisen) — ech bréngen der eppes mat vun der R. — e léisst sech séng Rese bezuelen — Zussetz.: Béier-, Durech-, Geschäfts-, Hochzäits-, Loscht-, Vakanze-, Wäi-, Welträs.
 
Räs-/ räs-, Rees-/ rees- -bengel M.: «Spazierstock» — gëf där (betont) e R. an d'Hand (gesagt bei einem blöden Witz) — d'Drauwen hun e R. kritt (die Blätter der Rebstöcke sind abgefallen — cf. räsen II) — cf. Bengel sub 1), Staf. -büro M.: «Reisebüro»; -decken F.: «Reisedecke»; -fäerdeg Adj.: «reisefertig»; -geld N.: «Reisegeld»; -geschir N.: «Reiseutensilien»; -gesellschaft (Neol.) F.: «Reisegesellschaft»; -këscht F.: «Reisekiste»; -kessel M.: «jem., der gerne (zum Vergnügen) reist»; -komerod M.: «Reisegefährte, -begleiter»;

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut