RentejeërrentabelRentabilitéitrentéierenRentertRentgen, RëntgenRentierRenvoireorganiséierenreparéieren, repëréierenReparatiounReparatur, Repratur, RepëraturRépartiteurrepasséierenRepertoireRepëtéierauerRepëtéierbéchs, -flëntrepëtéierenRepëtentRepëtiterRepëtitiounrepikéierenReplikReposReporterReportageRëppRëppe-RëppestéckRëppestoussRëppchenrëppegrëppenReprésentantRepresentatiounRepresentatiounsgeldRepresentatiounskäschtenrepresentéierenRepriseReprochereproschéierenraproschéierenReputatiounRësärRëscho, Rascho, Rischo, RéchaudRechercherescherschéiertRescht, RestRëschtrëschten, rëstenRéseauReseda, Réiseda, ResidaRësel, RoselRësel-RëselstréiRëseltrommRëselchenRëselcherrëselenGerëselsRëséng, Reséng, RoséngRëséngekuchRëséngenuelegReservReserv-ReservoffizéierReservpneuReservradReserve-ReservebatterieReservekaderReservatiounreservéierenreservéiertRéservoirResiResiRësi, Rëso, Rësong, RéseauResidenzResidenzzoulagresignéiertresistéierenResistenzResistenzlerRëso, RéseauResolutiounresolutt, rësëluttrësonnéieren, rësënéierenRespekt, RëspektrespektéierenrespektéierlechrespektivRespektspersounRëspelRëspelrëspelenRëspenrespoñsabelResponsabilitéitRëss |  Rentejeër M.: «Rentenjäger» — Zussetz.: Alters-, Invalide-, Kranke-, Sozial-, Unfallrent; 3) «ständige (lästige) Ausgabe, Verpflichtung» — sou e grousst Haus, dat as eng R.
rentabel Adj.: «ertragreich» — e rentabelt Geschäft — déi Affär as nët r.
Rentabilitéit F.: «Rentabilität».
rentéieren refl. Verb.: «sich lohnen, rentieren» — et rentéiert sech nët mat esou enger Saach ze handelen — mengs de, et géif sech r. fir dohinner ze goen?
Rentert Flurname bei Eischen — dazu: Renterter Kapell.
Rentgen, Rëntgen ON.: «(Basse-) Rentgen» — Grenzdorf im Dép. de la Moselle, Frankreich.
Rentier (wie frz., Ton: 1 und 2) — (Pl. Rentieën, Rentjeën, spaßh.: Rentercher) M.: «Rentner», auch: «Rentenbezieher» — de R. spillen.
Renvoi (wie frz., Ton: 1 und 2) M.: 1) «Hinweis, Hinweisungszeichen»; 2) «Rücksendung»; 3) «Aufstoßer».
reorganiséieren trans. Verb.: «reorganisieren» — e Geschäft r.
reparéieren, repëréieren trans. Verb.: «ausbessern» — cf. flécken.
Reparatioun F.: 1) «Wiedergutmachung»; 2) — s. Reparatur.
Reparatur, Repratur, Repëratur (rə-) F.: «Reparatur» — den Auto as an der (a) R. — dat gët eng deier R. — deen Auto as an der R. ze deier.
Répartiteur (wie frz., verdreht: Repartiker) M.: «Steuerverteiler» (Ga) — cf. Taxateur.
repasséieren (rə-) intr./trans. Verb.: 1) «wieder vorsprechen»; 2) «noch einmal durchgehen» (Liste, Aufstellung); 3) «schärfen, abziehen» (Messer — Ga); 4) «noch einmal rasieren» (Ga); 5) «aufbügeln» — cf. strecken sub 2).
Repertoire (Ton: 1 und 2) M.: 1) «Repertorium»; 2) «Repertoire» — d'Musek huet e ganz neie R. — hien huet nun awer keng propper a séngem R. (von Witzen gesagt) — wat huet [Bd. 4, S. 44] hien e schéine R.! (z. B. von Fluch-, Kraftwörtern).
Repëtéierauer (rə-) F.: «Repetieruhr» — cf. Remontoirsauer.
Repëtéierbéchs, -flënt (rə-) F.: «Repetiergewehr».
repëtéieren (rəpə-)trans. Verb.: a. «wiederholen» — eng Lektioun r. — repëtéier et nët, du gës ausgelaacht! — repëtéier dat do bei kengem! b. «wieder erwähnen, erneut anführen» — wann hien nach nët all(e) Kéier déi Dommhät misst r.!
Repëtent (rə-), Repëtiter (beide Ton: 3) (rə-) M.: «angehender Professor».
Repëtitioun (rə-) F.: «Repetition, Wiederholung».
repikéieren (rə-) trans. Verb.: «junge Pflanzen versetzen» — Zelleri muss repikéiert gin, soss gin et keng Knuppen — dafür auch: virusetzen.
Replik F.: «Entgegnung, Antwort».
Repos (wie frz.) M.: 1) «Ruhestellung» — Kommandowort beim Turnen, bei militärischen Übungen: Repos! (rührt euch!) — stell s'an de R.! 2) «Ruhetag» (Eisenbahnerspr.).
Reporter (rə-) M. — wie hd.
Reportage (rəporta·S) M. und F.: 1) «Reportage»; 2) (nur M.) «Klatsch» — cf. Rapportage.
Rëpp (Pl. Rëpper, lok.: Rëppen, Dim. Rëppchen) F.: 1) «Rippe» (Mensch und Tier) — drohend: ech schlon der all Rëpper am Leif duurch, kapott — hien huet der laanscht (an) d'Rëpper kritt — engem e Messer an (tëscht) d' Rëpper rennen — deen as esou gouereg, du kanns em d'Rëpper am Leif zielen — stouss en an d'Rëpper (um ihn aufmerksam zu machen, zur Strafe) — Ra.: du hues den Aasch ewechgin, lo kanns de duurch d'Rëpper schäissen — si schweessen et och nët duurch d'Rëpper eraus (obsz.) — e Stéck Fleesch vun der schieler (geschielter) R. — um Rëndfleesch as d'Fleesch vun der ofgeschielter Rëpp dat beschte Fleesch — Zussetz.: Schielrëpp, Pielzrëpp; 2) a. «Rippenähnliches, erhabener Streifen, Leiste in Geweben, an Werkzeugen, zur Verstärkung von Bauteilen, an Blättern (z. B. Kohl, Salat)» — d'Rëpper vum Kabes muss de rausschneiden — Samett mat Rëpper, auch dafür: gerëppte Samett — Rëpper an de Strëmp, am Pullover — d'Rëpper am Millesteen, un engem Hummer, enger Rapp (Reibe) — d'Rëpper vun engem Verwëllef — op Rëpper plouen (s. Réck sub 3 — cf. oprëppen) — e Stéck (Feld) mat dräi Rëpper; b. «Riegel» — eng R. Schockla — dafür auch: Ratz, Reil; c. «Falte, der ganzen Länge des Tuches nach, die nie mehr verschwindet» — Weberspr.: Sobald das Leinen vom Webstuhl herunter ist, wird es op d'Halschent gefaalt an d'Rëpp dra gemaacht. Die Seite mit der Rippe ist die rechte Seite, die andere déi ebes Säit — cf. Bunsel — Zussetz.: Kallefs-, Schoofs-, Schwéngsrëpp usw.
Rëppe- -stéck N.: «Rippenstück»; -stouss M.: «Rippenstoß».
Rëppchen F.: 1) — Dim. von Rëpp (s. d.); 2) «der Anfang des gestrickten Strumpfes» (Ga).
rëppeg Adj.: «gerippt» — rëppege Stoff — dafür auch: gerëppt.
rëppen (lok.: Echt.) refl. Verb. — s. raupen.
Représentant (wie frz., Ton 3) M.: «Vertreter».
Representatioun (rə-) F.: 1) «Vorführung, Vorstellung» (Theater) — dafür auch: Virstellung (s. d.); 2) «Vertretung».
Representatiounsgeld N., -käschten (rə-) Pl. F.: «Aufwandsentschädigung(en)».
representéieren (rə-) intr./trans. Verb.: 1) «würdig auftreten» — dafür auch oft: presentéieren (s. d. sub 2) — hie representéiert gutt; 2) «vertreten» (Geschäft) — hie representéiert déi Firma fir d'ganzt Land; 3) «darstellen, wert sein» — d'Haus representéiert säi ganzt Verméigen.
Reprise (wie frz.) F.: 1) «beim Neukauf eines Autos in Zahlung gegebener Gebrauchtwagen» — dee Won do as nach eng gutt R.; 2) «Beschleunigungsvermögen» (Auto); 3) «Wiederholung» (Theater, Musik); 4) «feine Flickarbeit beim Nähen, Stricken» (C).
Reproche (wie frz. — Pl. Reproschen — auch: Raprosch, Ramprosch) M.: «Vorwurf» — et soll kä R. si fir kän — engem Reprosche maachen — ech sin nët komm fir Är Raproschen ofzehuelen — wat hun ech mer Reproschen driwwer gemaacht! — cf. Virworf.
reproschéieren (rə-) | |