Luxemburger Wörterbuch

Streider(t) M.: «streitsüchtiger Mensch» — géi mer ewech, du ale St.!

streidereg, -ig Adj.: «streitsüchtig» — wéi bas du haut esou st.! — e streiderege Geck — en huet eng st. Oder — cf. streideg sub 1).

Streiderei F.: «(unnütze) Streitigkeit» — maacht är St. ënnert iech aus!

Streidesch F.: «streitsüchtige Frau».

stréieg, stri-ig Adj.: «faserig» — stréieg(t) Fleesch — d'Boune si st. — st. Hor (sprödes Haar) — cf. sprock, strénkeg, Stréi.

Streiels (Ösl.) M.: «Streu von Heide und Ginster» — mat der Hädséissen op de St. goen — cf. Strä, Strägins, Sträes, Streëlskoup.

Streik M. — wie hd. — dazu: streiken intr. Verb. — dafür auch: Grève maachen.

Stréil F.: «Striegel» — cf. Strigel.

stréilen trans. Verb.: 1) (auch refl.) «strählen, kämmen» (spaßh. oder iron. für Menschen) — d'Päerd, den Hond st. — (sech) d'Hor, de Baart, de Bless st. — hatt brauch eng Stonn fir sech ze st. — hien as schéi gestréilt — cf. strigelen, kämmen sub 1), Bless I sub 4); 2) «streicheln» — d'Kaz as häämlech, si léisst sech st. — abweisend: géi stréil déng Giedel! — cf. sträichelen sub 2); 3) (iron.) «prügeln» — ee mam Martini, mat der Rutt st. — komm, mäi Beschten, dass ech dech e bëssche st.!

stréimeg — s. strummeg.

stréimen intr. Verb.: «strömen» — d'Leit komme gestréimt — iron.: wuer stréims de? — cf. strummen.

Stréimung F.: «Strömung» — en as an d'St. komm (eigtl. u. übtr.) — cf. Stroum.

Streisel M.: 1) «Zuckerstreusel» (Mischung aus Butter, Zucker, Mehl, ein wenig Milch, Zimt); 2) «Streuseltorte, -kuchen» — dazu: Streiselkuch (lok.: Strauselkuch) M.; -taart F.; -täertchen F.; -bréitchen N.; Streisel(s)mëtsch F.; Streiselcher Pl. tant.: «Streuselgebäck» — cf. Kichelchen.

Strëment, Strument (beide Ton: 2) N. — s. Instrument.

stremmen trans./intr. Verb.: 1) «straff anziehen»; 2) «stauen» (Wasser) — cf. stemmen sub 2); 3) «beengen» (von Kleidungsstücken gesagt) — de Koll vum Hiem stremmt (mech), en as z'enk — d'Box stremmt tëscht de Been, iwwer de Bauch — cf. serréieren, schrauwen; 4) refl.: «sich hineinzwängen» — et muss een sech dra st. (in ein zu enges Kleidungsstück, auch: sich Mühe geben) — e kritt sech nët méi an déi Box gestremmt — Zussetz.: erstremmen.

Stremmläif M.: «Korsett» — cf. Corselet.

Strëmp (Pl. Strëmp, Dim. Strëmpchen) F.: «Strumpf» — e Puer St. — St. strécken, stoppen, stëppelen — — St. aus Seid, Woll, Nylon — kuurz, laang, erstëmpte, gestréckte St. — sech op d'St. maachen (aufbrechen, sich davonmachen) — eng St. voll Krounen (voll Geld — Ga) — Neol.: du gees mer (dat geet mer) ferrem (fatzeg) op d'St. (auf die Nerven) — Zussetz.: Fraleits-, Gummis-, Kanner-, Maansleits-, Sportsstrëmp — cf. Hues F., Chaussette, Socken, Sockett.

Strëmpchen F.: 1) — Dim. zum Vor.; 2) † (lok. Wiltz: Stremmchen) «Glühkörper des Gaslichtes».

Strempel, Strëmpel M.: «Schenkel, Bein» (Geflügel, Frosch, Hase, auch beim Schinken, iron. auf Menschen übtr.) — Strempelen ewéi Stréckeisen (dünne Beine) — wat huet dat Meedche Strempelen! — cf. Stempel sub 2)c., Bändel sub 2).

strempelen — s. strampelen.

streng (lok. Vianden, Echt.: streeng) Adj./Adv.: 1) «streng» — e strengen [Bd. 4, S. 298] Här, Patréiner — e strenge Jhandarem (eigtl. und: Ehefrau) — hien as st. gehalen — st. geholl misst hie fir de Schued opkommen — en as strenger Hand hanner hatt gaangen — cf. Riichter, gestreng; 2) (lok.) «schnell, rasch» — d'Päerd leeft st. — en as st. komm — géi nët esou st.! — en as st. drop lassgaang — lo st. an d'Bett! — d'Feier geet ze st. — d'Waasser as st. op där Plaz — en drénkt st.; 3) «scharf» — et richt st.

Strengel M. — s. Strängel.

Strenghät, -heet F.: «Strenge» — Echt.: d'Streenghät hoat noach kämools vill erraicht.

Strengt F.: 1) «Strenge»; 2) «Stromschnelle» — als Stellenbez. im Fluß: an der Strengt, an de Strengten — cf. Stroum sub 1), Draff II sub 1 — dazu: strengen intr. Verb. — d'Waasser strengt op deer Plaz.

strengzerhand Adv.: «mit strenger Hand» — dafür auch: gestrengerhand.

strénkeg (Westen: stréinkeg) Adj.: «faserig, holzig» — d'Fleesch as st. — cf. stréieg, stronkeg, fieseg.

strénken trans. Verb.: «bis auf den Strunk abfressen» (C) — d'Raupen hun de Kabes gestrénkt — d'Hénger hun der déng Kéil gestrénkt — cf. Stronk.

Strénkentaart F.: (lok.) «Rhabarbertorte» — cf. Rubarb.

Strenz (phV. Echt.: Strënz, Westen: Sträenz) F.: 1) «Gießkanne» — hues de de Blummen eng St. (voll) Waasser gin? — et reent (ewéi) mat Strenzen — de Kulang as eppes wéi eng St. — cf. Géiss, Sprenz II sub 1), Lorenz, Seng I; 2) (lok.) «Eiszapfen» — cf. Kaachel.

Strenzekapp M.: 1) «Brause der Gießkanne»; 2) «Sprühdüse an der Gartenspritze».

strenzen (phV. s. Strenz) trans./ intr. Verb.: 1) «begießen, besprengen» — mir mussen de Gaart nach st. — auch absolut: mir mussen nach st.; 2) a. «in einem (starken) Strahl hervorspritzen» (Part. Prät.: gestrenzt, gestrant) — d'Blutt as gestrenzt komm (koum gestrant); b. «heftig, stark regnen» — et huet gestrant wéi mat Baachen; c. «harnen».

Strëpp (lok. Wiltz: Stripp) F.: 1) a. «Strippe, Schlaufe»; b. «Strippe» (z. B. am Halsband des Kinderhemdes, am Hosenbund — lok. dafür: Strupp); c. «Zierschnur» (Uniform); d. «unordentliche Frau, Näherin» — in der Ra.: hätt ech méng Knëpp (Rompel) erëm, ech géif méng St. drëm — s. Knëpp, Rompel sub 3); e. «Schlinge» — op d'St. goen (wildern); 2) «schmaler Streifen Land» — hie läit mat enger St. a méngem Stéck (an äis) — hien huet déi St. nët geméit — si hun eng St. tëschent de Stécker leie gelooss (nicht gepflügt) — bei unordentlicher Feldarbeit, Pflügen, Säen, Mähen: wat huet dee Strëppe gemaacht! (schmale Streifen unbearbeitet, ungepflügt, ungemäht gelassen); 3) «Riffelkamm» — cf. Mo(o)lbierkamp, Sträf I — dafür auch: Strëppkamp M.; 4) «Zugnetz der Fischer»; 5) «verheimlichter Nebenverdienst»; 6) (Kollektiv.) «Mitglieder einer Musikgesellschaft, die zum Tanz aufspielen» — dazu: