StroosselanterStroosseluuchtStroosseraiberStroossesäitStroosseschärStroossespëktakelStroossenStroossbuurgStroosshouschentstrotzenStroumstroumenStroumertStruckStrudderstrudderenStrudelStruewelstruewelenGestruewelsStruewelerStrueweleschstrulazeg, -igStrullesStrummStrummstrummeg, -igstrummenStrunz, Strunzel, StrunselstrunzstrunzenStrunzenStrunzkachelStruppStruppebuuschtstruppeg, -igStruppegromperstrupp(e)voll, struppel-, strups-, strubbel-, gestrupptevollstruppenStruppesstrutzStrutzstrutzenStrutzléinchenStrutzmaschinStrutz(el)gebäckStruwwel-StruwwelbaartStruwwelbuuschtStruwwelkappStruwwelpéiterstruwweleg, -igstubbendäischterstuckeleg, -igstuckelenGestuckelsstuckenStudentStudienStudioStudium, StudiomStuedStuedfuedemStuelStuelekaartStuelebochStuelstuerjelenStuerekStuerkstuerkeg, -igstuerkelenstuerksen, stuurksenStuessStuf, Stuff, StoufStuffStuff-Stuffe(n)-Stuwwe(n)-StuffdirStuffendirStufffënsterStuffefënsterStuffkummerStuffekummerStuffschafStuffeschafStuffkänkiStuffekänkiStuffluuchtStuffeluuchtStuffmiwwelenStuffemiwwelenStuffuewenStuffenuewenStuffe(n)-Stuwwe(n)-StuffendéngschtStuwwendéngschtStuffeneelsten | -lanter F.: «Straßenlaterne»; -luucht F.: «Straßenlampe, Straßenbeleuchtung» — haut huet zesoen all Duerf séng Stroosseluuchten; -raiber (lok.: -raiwer) M.: 1) «Straßenräuber» — du kënns an den Himmel, wann der Däiwel kee St. as; 2) — s. -kand; -säit F.: «Straßenseite»; -schär F.: «Straßenscharre» — cf. Schär I sub 1), Këss I; -spëktakel M.: «Straßenlärme» — cf. -kaméidi.
Stroossen ON.: «Strassen» — Dorf und Gemeinde Strassen, Kanton Luxemburg — 409.
Stroossbuurg ON.: «Straßburg».
Stroosshouschent ON.: «Hoscheid» — s. Housch(en)t (Ga: Stroosshuschett).
strotzen intr. Verb. — wie hd. — in der Redewendung: e strotzt vu Gesondheet, vun Dreck.
Stroum (Pl. Stréim, lok.: Strumm, Strum) M.: 1) «Strom, Strömung» (Wasser) — Ra.: géint de St. schwammen — Zussetz.: Muselstroum — cf. Stréimung; 2) «elektrischer Strom» — en Donneschdeg as kee St. do — de St. as fort, kënnt (as) erëm — de St. as ofgespaart — einfache St. (Lichtstrom) — Zussetz.: Kra(a)ft-, Liicht-, Wiesselstroum.
stroumen intr. Verb. — s. strummen.
Stroumert (lok.) M.: «Herumtreiber, Vagabund» (von Kindern gesagt).
Struck (Ösl.) F.: «Ledergamasche» — ent Paar Strucken — cf. Gett.
Strudder M.: 1) (lok.: Fels) — s. Mëlass; 2) (lok.: Machtum) — s. Kludder sub 1).
strudderen intr. Verb.: 1) «schnell laufen» — e kënnt do gestruddert — d'Waasser koum gestruddert (sprudelte schnell); 2) «strampeln» — mer sin duurch de Schnéi gestruddert, knéidéif — kuck wéi dat Klengt struddert! — cf. struewelen.
Strudel M. — wie hd. — cf. Trëndel.
Struewel F.: «Zertrampeltes, Zerwühltes» — d'Bett as eng St. an elauter.
struewelen (phV. Nösl.: strawelen, Westösl.: strowelen, Mittelösling: ströwelen, Echt., Wiltz: stroawelen, Wiltz auch: sträwelen) intr. Verb.: «strampeln» — dat Klengt struewelt mat Arem a Been — d'Kand huet sech aus der Decke gestruewelt — e struewelt [Bd. 4, S. 302] wéi e Kiewerlek, deen um Réck läit — ech hu missen (al) st., fir nozekommen — mir sin duurch de Schnéi gestruewelt — übtr.: hien huet (al) misse st., fir aus der Schold erauszekommen — en huet sech an d'Luucht gestruewelt — en huet sech derduurch gestruewelt — Antwort auf die Frage nach dem Befinden: et struewelt een alt esou — Abl.: Gestruewels N. — cf. strampelen, strabbelen.
Strueweler M., Struewelesch F.: 1) «unruhiger Mensch, zappeliges Kind»; 2) «ehrgeiziger Mensch, Streber».
strulazeg, -ig (Ton: 1) — s. sturazeg.
Strulles M.: 1) «plumper, vierschrötiger Mensch» — e St. an e Stura — Zussetz.: Bauerestrulles; 2) — s. Strolles.
Strumm I (lok.) M. — s. Stroum.
Strumm II (Dim. Strimmchen) F.: «Strieme» — e Gesiicht voller Strummen — dat gët ('t bleift) eng St. — cf. Schrumm, Schréim, Schréips, Blimmchen sub 2)a.
strummeg, -ig Adj.: «striemig» — dafür auch: stréimeg, strimmig.
strummen intr. Verb.: 1) «eilen, laufen»; 2) «herumstrolchen» — cf. stréimen, stroumen, strudderen sub 1).
Strunz, Strunzel, Strunsel F.: «Frauenzimmer» (abfällig) — cf. Sprunz(el), Strutz II, Strëtz sub 2).
strunz — s. strutz I.
strunzen I (lok.: strunselen) intr. Verb.: «harnen» — cf. strutzen, strëtzen.
Strunzen II Pl. (F.?): «Rolltabak» — cf. Strolles, Strulles.
Strunzkachel (lok.: Wiltz) F.: «Nachttopf» — cf. Pottschamb.
Strupp F.: 1) — s. Strëpp sub 1)a.; 2) «Stangenartiges» — a. «Eiszapfen» (lok.) — dafür auch: Äisstrupp — cf. Stroll, Kaachel; b. «Zuckerstange» (lok.: Echt. — die Verkäuferin hieß: d'Struppefra) — Zussetz.: Zockerstrupp; c. — s. Stroll sub 2).
Struppebuuscht M. — s. Struwwelbuuscht.
struppeg, -ig Adj.: «struppig, borstig» — st. Hor — ruppeg a st. (ungepflegt) — sief nët esou st.! (übel gelaunt) — lok. Echt. (drohend zu einem unartigen Kind): de struppige Judd hëlt dich!
Struppegromper † F.: «frühere Kartoffelsorte» (cf. Gromper).
strupp(e)voll, struppel-, strups-, strubbel-, gestrupptevoll Adj.: «übervoll» — de Sall war st. — cf. schlubbervoll.
struppen (lok. Bodange [belg. Prov. Luxemburg]) intr. Verb.: 1) «barsch reden»; 2) «herumstrolchen» — cf. strummen sub 2).
Struppes M.: «kleiner, dicker, auch: ungepflegter, ungeschlachter Mensch» — cf. Strulles sub 1).
strutz I (lok.: strunz, stutz) Adj./ Adv.: «steif» — d'Kleder stongen em st. ewech vun Dreck — méng Fanger stonge st. ewech vu Keelt — d'Hor stonge st. an d'Luucht — cf. stracks. | |