Luxemburger Wörterbuch

Struppebuuscht M. — s. Struwwelbuuscht.

struppeg, -ig Adj.: «struppig, borstig» — st. Hor — ruppeg a st. (ungepflegt) — sief nët esou st.! (übel gelaunt) — lok. Echt. (drohend zu einem unartigen Kind): de struppige Judd hëlt dich!

Struppegromper † F.: «frühere Kartoffelsorte» (cf. Gromper).

strupp(e)voll, struppel-, strups-, strubbel-, gestrupptevoll Adj.: «übervoll» — de Sall war st. — cf. schlubbervoll.

struppen (lok. Bodange [belg. Prov. Luxemburg]) intr. Verb.: 1) «barsch reden»; 2) «herumstrolchen» — cf. strummen sub 2).

Struppes M.: «kleiner, dicker, auch: ungepflegter, ungeschlachter Mensch» — cf. Strulles sub 1).

strutz I (lok.: strunz, stutz) Adj./ Adv.: «steif» — d'Kleder stongen em st. ewech vun Dreck — méng Fanger stonge st. ewech vu Keelt — d'Hor stonge st. an d'Luucht — cf. stracks.

Strutz II F. — s. Strëtz sub 1 und 2.

strutzen — s. strëtzen.

Strutzléinchen N., -maschin F.: «Bettnässerin» (bes. von Kindern gesagt) — cf. Strëtzbéchs.

Strutz(el)gebäck N.: «Spritzgebäck» — cf. Strëtze(l)gebäcks.

Struwwel- -baart M.: «wirrer Bart, auch: Person mit wirrem Bart»; -buuscht M.: «wirres Haar, auch: Person mit wirrem Haar»; -kapp M.: «wirres Haar, Wirrkopf»; -péiter M.: «Struwwelpeter».

struwweleg, -ig (lok.: struwelig) Adj.: «wirr» — st. Hor — e struwwelege Baart.

stubbendäischter (lok.) Adj.: «stockdunkel» — cf. stackdäischter.

stuckeleg, -ig Adj.: 1) «holperig» — e stuckelege Wee — cf. knubbeleg sub 1); 2) — e stuckelegt Gefier (Wagen in dem man [hin- u. her-]geschüttelt wird).

stuckelen trans./intr. Verb.: «rütteln, schütteln» — op deem Won gët een al gestuckelt — eng Kar, e Won stuckelt (een) — wie stuckelt um Dësch? — den Dësch stuckelt, lee eppes drënner! — stuckel nët esou! — Abl.: Gestuckels N. — ech sin ewéi geriedert vun all deem Gestuckels — cf. rëselen sub 1).

stucken trans. Verb.: «stauchen» — d'Säck gi gestuckt wa se bal voll sin, fir datt d'Fruucht sech soll säckelen, dass nach eppes soll dragoen — wann een zevill giess huet, seet ee spaasseg: ech muss mech emol st. — Zussetz.: astucken — cf. stuppen sub 1), säckelen.

Student M. — s. Stodent.

Studien Pl. F. — s. Studium sub 1).

Studio (st-, St-, auch wie frz., Ton: 1) M.: 1) «Studio» (Wohnung und Einrichtung) — hien huet sech e St. kaaft (Neol.); 2) «Aufnahmeraum im Rundfunk, Fernsehen»; 3) «Vorführungs-, Konferenz-, Vortragsraum» — de St. vum neien Theater. [Bd. 4, S. 303]

Studium, Studiom M.: 1) (auch N.) «Studium» — hien huet sech säi St. (séng Studië, séng Etüdë) mat Stonnegi verdéngt; 2) a. «Sinnen, Trachten» — säi ganze St. as op d'Näischnotzegkät geriicht; b. «Begeisterung, Ausdauer» — 't as kee St. bei der ganzer Saach, bei sénger Aarbecht — en huet kee St. fir déi Aarbecht (keine Veranlagung, auch: keinen Eifer zu dieser Arbeit, die Arbeit sagt ihm nicht zu).

Stued M.: «überhängendes Bach-, Flußufer, Staden» (auch als Flurname) — um St. vum Waasser scheien d'Kazen — in Grevenmacher am Moselufer als Stellenbez.: de St.; 2) «Weinbergsmauer» (lok. belegt in Mertert).

Stuedfuedem M.: «Schnur, womit das Fischgarn eingefaßt ist» (Ga).

Stuel I (lok., z. B. Wiltz: Stol, Echt.: Stoal) M.: «Muster» — im bes.: a. «Warenprobe» (z. B. abgeschnittenes Stück Stoff) — de St. vum Stoff, an dat wat mer kritt hun, wor nët dat selwecht — weis mer emol d'Stuelen! — huel de St.! (zu einer jungen Frau, der man ein hübsches Baby zeigt) — Ra.: de St. (Modell) dervun as fort (das gibt es nicht mehr); b. «das Auserlesene» — e St. vun engem Maanskärel — dat Meedchen as de St. vum Duerf — séng Béischte woren de St. vum ganze Maart — iron. (Echt.): ma dou bas mer de Stoal voan äm Faulenzer! c. «Schnittmuster» — cf. Middel; d. «(junger) Buchenstamm» (Laßreis, bleibt beim Abholzen stehen) — cf. Muster.

Stuelekaart F.: «Musterkarte».

Stueleboch (lok.) N.: «Musterbuch».

Stuel II F.: «Stola» — mat Surpli a St. — cf. Stol V.

stuerjelen intr. Verb.: «unbeholfen, schwerfällig gehen».

Stuerek M.: «Baumstamm» (Engelmann) — cf. Spuerk.

Stuerk M.: «Storch» — s. Storch.

stuerkeg, -ig Adj.: 1) «starrköpfig» — wann en dee stuerkege Kapp nët hätt! 2) «rauh» (von Stoffen gesagt).

stuerkelen intr. Verb. — s. stiirkelen — cf. stuerjelen, tiirkelen.

stuerksen, stuurksen — s. stiirksen II, staren.

Stuess M. — cf. Stouss sub 4)e.

Stuf, Stuff, Stouf F.: «Nut, Nute, Zapfenloch» — cf. stouwen.