SuccesseurSuccessiounSuccursaleSuckelSuckel-SuckelfangerSuckelfläschSuckelpompelSuckelséi(t)SuckelstaangsuckelenSuckelerSuckeleschSucksaaftSuddegSuddel, SudelS.-hannesS.-mreiS.-péitchenSuddelbéierSuddelstänSuddeler, SudelerSuddelesch, Sudleschsuddeleg, -ig, sudeleg, -igsuddelen, sudelenGesuddelsSuddelerei, Sudelereisud(d)erenSüdenSuebel, SuewelSuebel-SuebelbuedemSuebelburSuebelkaulSuebelmoukSuebelsandSuebelstécksuebeleg, suebelzeg, -igsuechtsuechtsuechterSuechterSuedel, SadelSuedel-SuedeldeckenSuedelguurtSuedelknappSuedelrimmSuedelstänSuedeltäschsuedelensuedenGesuedenesSuelSuel-SuelbamSuelbuedemSuelliederSuelwerrekSuelweidSuergsuergenSuergesSuergekandSuesSuessemSuewelsuewelegSuffSouffléSouffletSouffleurZufflörsoulagéierenSuiteSujetZüjheeSullSumechtSoumissiounsoumissionnéierenSoumissionnärSummerSummer-SummerandéifSummeräächSummerboxSummerbroochSummerdagSummerfleckSummergeeschtSummergezeiSummerhaischenSummerhouschtSummerhuttSummerkabesSummerkannerSummerklädSummerkonzessiounSummerkoul | Successeur (wie frz., Ton: 1 oder 3) M.: «Nachfolger» — cf. Nofol(le)ger.
Successioun (Sü-, Zuksessioun) F.: «Nachfolge (vor allem im Geschäft), Erbschaft» — wien iwwerhëlt d'S.? — cf. Nofolleg.
Succursale (wie frz., auch: Zukkürsal) F.: «Filiale, Zweiggeschäft».
Suckel F.: 1) «Gegenstand an dem gesogen wird» — im bes.: a. «(Gummi-)Sauger an der Milchflasche für Kinder»; b. «Schnuller, Lutscher» — cf. Stëppchen sub 2), Lutsch sub 1)a.; c. «Zuckerstange, Zucker am Stiel»; d. «Tabakpfeife, Zigarette» — en huet de ganzen Dag d'S. am Monn; 2) «Maul» — hal se (hal d'Schnëss), soss gët et eng an d'S.! — schneid keng domm S.! — cf. Sabbel, Schnëss, Maul; [Bd. 4, S. 307]
Suckel- -fanger M.: «Saugfinger» — cf. Fanger; -fläsch F.: 1) «Saugflasche»; 2) «Flasche für Mokuchswaasser» (s. d. sub 1); -pompel F.: «Saugpumpe»; -séi(t) F.: «Entwässerungskanal»; -staang F.: 1) «Eiszäpfchen» — cf. Kaachel, Äissuckel; 2) «Zuckerstange».
suckelen trans./intr. Verb.: 1) «saugen, lutschen» (an der Mutterbrust, aus der [Säuglings-]Flasche, am Schnuller, am Finger, an Früchten, auch Tabakpfeife, Zigarette); 2) «genüßlich trinken» — hien huet dees Déngen (Schnaps, Wäin) ewell eppes gesuckelt! — cf. flutschen IV, lutschen, sippen, spannen sub 4)a., Blutt sub 1) — Zussetz.: versuckelen.
Suckeler M.: 1) «jem., der (beständig) an etwas saugt» (z. B. Kinder, Pfeifenraucher) — dazu: Suckelesch F.; 2) «Feinschmecker» (Wb.06 — wohl bes. für Weine gesagt) — cf. suckelen sub 2).
Sucksaaft (lok.: Greiveldingen) M.: «Harz».
Suddeg ON.: «Sudig» (bei Ermsdorf — Wb.06).
Suddel, Sudel F.: 1) a. «Sudel, kleine (schmutzige) Lache, verschüttete Flüssigkeit, Rinnsal» — eng S. um Buedem — eng S. an der Päif — eng S. op der Zerwéit; b. «kleiner Rest im Trinkglas, auf dem Suppenteller» — cf. Sabbel; 2) «Unsauberkeit»; 3) «kleine Wäsche mit wenig Wasser» — cf. Puddel III, Subbel; 4) — auf unsaubere Personen, vor allem Kinder übtr.: du kleng S.! — auch mit beliebigen Personennamen: S.-hannes M., S.-mrei N., S.-péitchen M.: «unsaubere Person» — cf. Puddelesch.
Suddelbéier M. u. N.: «das vom Zapfhahn abtropfende Bier».
Suddelstän M.: «Wasser-, Wäschestein» (C) — cf. Waasser-, Spullstän.
Suddeler, Sudeler M.: 1) «Schmierer, unsauberer Mensch»; 2) «Pfuscher» (z. B. Branntwein-, Weinpanscher) — dazu: Suddelesch, Sudlesch (Echt.: Sudlisch) — lok. Ra.: 't as eng S., 't kritt e besoffene (versoffene) Mann.
suddeleg, -ig, sudeleg, -ig Adj.: «sudlig» — suddelege Béier (schales Bier).
suddelen, sudelen intr./trans. Verb.: «in einer Flüssigkeit planschen, davon verschütten und sich dabei naß machen» — im Volkslied: Mumm Aneleis, was machen ihre Gäns? — Si sudelen, si pudelen, si wäschen sech déi Schwänz; 2) «verschütten» — du hues Kaffi gesuddelt — cf. sabbelen; 3) «kleine Wäsche mit wenig Wasser machen»; 4) unpersönlich: «leicht regnen» (cf. renen, sabbelen) — Abl.: Gesuddels N. — Zussetz.: be-, versuddelen — cf. puddelen.
Suddelerei, Sudelerei F.: «Sudelei» — eng S. an eng Schwéngerei.
sud(d)eren intr. Verb.: 1) «(nach-) glimmen» — brennt d'Feier nach? Et suddert nëmme méi — Echt.: an der Heel (Hölle) solls de derfir s.! — cf. sidderen, sauteren, sënteren II; 2) «langsam kochen, brodeln» — d' Grompren hun ze laang gesuddert — übtr.: looss et nët ze laang s.! — Zussetz.: versudderen.
Süden M. — wie hd. — de Süde vum Land — et si Walen am S. (im Südbezirk).
Suebel, Suewel (phV. Echt.: Soawel, Nösl.: Sawel, Mittelösl.: Sowel, Söwel, Söbel) M.: 1) «Sand» — giele, wäisse S. — Zussetz.: Buedemsuebel, Stäsuebel; 2) «(vor allem) Sandboden» — am S. gin (kommen) d'Grompre gutt — cf. Sand;
Suebel- -buedem M.: «Sandboden» (sandiger Boden über dem Suebelsand) — Ausruf: kërnonzéng Teimer mëlle S.! -bur ON.: «Savelborn» — s. Sawelbur; -kaul F.: «Sandgrube»; -mouk F.: «Kreuzkröte» — cf. Sandmouk — lok. z. B. Befort, Eppeldorf: 't as eppes wéi eng S. (etwas Minderwertiges) — du kucks dran ewéi eng S. (mürrisch) — Ortsneckerei: déi Käercher Suebelmouken; -sand M.: «Sandbodenschicht über der geologischen Sandlage» — de S. as meescht nët gutt fir ze bauen, en as ze schaarf an zéit d'Speis nët un — de S. as fréier geholl gi fir d'Tënten ze dréchnen (als Streusand) — gedréchente S. fir an d'Späizdëppchen; -stéck N.: «Feld mit Sandboden» — an déi schaarf Suebelstécker um Plankenhaff hun se Wëllkar geséit.
suebeleg, suebelzeg, -ig (lok. Echt.: soawelig) Adj.: «sandig».
suecht † I Adj./Adv. — in den Redewendungen: (Ga): suecht ëm eppes sin (Gefallen an, Lust zu etwas haben) — en as nët s. ëm d'Liesen (er ist kein Freund vom Lesen) — jiddereen as s. ëm d'Geld — C: ech sin nët s. drëm (es liegt mir wenig daran, es kümmert mich wenig). [Bd. 4, S. 308]
suecht II (lok.: Mosel) Adv. — in der Redewendung: s. a sonnesch (samt und sonders) — et wore s. a sonnesch Friemer.
suechter † I (lok.: suerchter, Echt. auch: soachter) Adv. — in den Redewendungen: s. hun (Ga: mehr Vorteil bei etwas haben) — mer huet s. sech uen de Kinnek wéi uen de Minister ze wennen (Ga.) — C: du hätts bal s. (du tätest besser daran), du géings selwer an d'Stad kucken — C: bereims de dech dénges gudde Baartmesser nët? . . . ech weess een deen as s. drëm (du hues him et stibitzt) — sech s. verhalen (fernhalten) — sech (dës, dees) s. bekäschtegen (s. d.). | |