engert, m.enggo, m.jengst, a.Jek, f.jekech, a.jekerlech, a.Jenkt, f.Jép, m.Jeⁱp, nprm.Jeⁱpchen, nprm.Jepel, m.Jeⁱpi, nprm.jérech, adj.jérlech, a.Jérlek, m.Jⁱerschen, f.eⁱs, nprm.Jes! Jesesmarja! jeses! Jesesmarjajosebètt!Jest, f.Jésumännchen, m.Jésusblimchen, f.Jésusdeifchen, f.Jésushad, f.Jésusköndchen, n.Jésuskröschtes, nprm.Jésuskröschteswûrzel, f.jètt, pron. ind.Ji, m.Jickel, m.jickelen, vn.jidder, pr.jidderên, prm.Jiddermasgreⁱdel, n.jidwiderênJikikiken, va.iktubâk, m.Jingt, f.iñss, a.iñssech, a.Jipchen, m.Jipel, m.Jipjäppchen, m.Jippi, nprm.ipsen, vn.ipsert, m.irâf, f.Jiréen, pl.iremiri, m.irimiri, m.Jîrend nJitata, m.Jitt, f.ittecht, f.itzert, m.joJobrudder, m.Jodek, m.jôenJôer, n.Jôerbrot, n.Jôerdâch, m.Jôerdengscht, m.jôerlâng, av.jôrelâng, av.Jôergak, m.Jôergedeng, m. n.Jôerhonnert, n.Jôerlon, m.Jôermârt, m.Jôermass, f.Jôerszeit, f.Jôerzengt, n.Jôerzul, f.Joffer, f.Joffer am Grengen, f.Jöfferchen, f.Joffere-pengel, f.Johann, m.Jô-hod, m.Jokel, nprm.Jôkes-bⁱerech, nprm.Jokob, m.Jokobsdâch, n.Jokobsdrauf, f.Jokobstrôss, f.jo let!oliboa, m.Jômerjömmejo!jömmen!jömmenechen!jömmenechenauen!jömmenechenauenetnach!Jon, Jaun, m. pl.Jon, m. pl.Jo - nên, m.Jong, m.jongbetut, a. | engert m., 1. schlechter Geigenspieler; 2. Kind, das viel weint.
enggo m., 1. verlumpter Mensch; 2. stolzer Geck.
jengst a., jüngst. — de jengster Dâch, der jüngste Tag.
Jek f., Binse; fr. jonc; lat. juncus.
jekech a., mit Binsen bewachsen. — èng jekech Wis.
jekerlech a., jugendlich, eig. junkerlich.
Jenkt f., junge Lohhecke.
Jép m., 1. eiserner Leisten der Schuster; 2. nprm. Josef.
Jeⁱp und Jeⁱpchen nprm., Josef, s. Josep und oss.
Jepel m., 1. Baumwipfel; 2. Reisig, s. Jipel.
Jeⁱpi nprm., dim. zu Jeⁱp, Josefchen.
jérech adj., jährig.
jérlech a., jährlich.
Jérlek m., 1. einjähriges Schaf (eig. Jährling), E. Gierling, wf. jaerling; 2. Mensch, der nur einmal im Jahre beichten geht.
Jⁱerschen f., Efeubeere.
eⁱs nprm., Josef.
Jes! Jesesmarja! jeses! Jesesmarjajosebètt!Ausrufe des Erstaunens; Els. Jeses.
Jest f., Ort auf der Flur (lieu dit); fr. gîte, giste. — èng J. Lad, eine gewisse Strecke Land. — a wât fir ènger J. leit dei Štek? Wo liegt dein Ackerstück?
Jésumännchen m., Zärtling.
Jésusblimchen f., sponheimischer Steinbrech (Pfl.).[Bd. 1, S. 200b] Jésusdeifchen f., Jesulein, Jesustäubchen, nur in dem Kindergebet: Jésusdeifchen, Mein Hⁱerz ass en Heisjen, 'T ass eso klèng Ann eso rèng, Dat kê Mesch dra wunne ka, Eweⁱ de leⁱwe Jésus elèng. Amen. Jésushad f., fliegenartige Höswurz (Gymnadenia conopea).
Jésusköndchen n., Kindlein Jesu.  Jésuskröschtes nprm., Jesus Christus. Jésuskröschteswûrzel f., Adlerfarren; Pteris aquilina.
jètt pron. ind., etwas (oesl.), s. gètt. E. jett, mnd. iet.
Ji m., Pferd, in der Kindersprache (vom Zuruf der Fuhrleute an ihre Pferde).
Jickel m., Emporbühne, s. Duxa.
jickelen vn., beweglich, locker sein, E. jickeln, s. juckelen.  jidder pr., jeder. jidderên prm., jedermann, eig. jeder ein; wf. jèderèn. — jidderèngem seint, da krit der Deiwel neischt, jedem das Seinige, dann bekommt der Teufel nichts.
Jiddermasgreⁱdel n., lüderliches Frauenzimmer.
jidwiderên, jeder; Els. jétwèter äner.
Jik1. f., Schusser; 2. m., einfältiger Mensch, domme J.; 3. Hode.
ik1. f., Priemchen; fr. chique; 2. geschwollene Wange; 3. Sonnenkapsel der Kartoffel usw.
iken va., 1. Tabak kauen, fr. chiquer; 2. tüchtig essen.
iktubâk m., Kautabak.
Jingt f., junge Lohhecke, s. Jenkt. jinksen vn., hinten ausschlagen (vom Pferde).
iñss und iñssech a., stutzerhaft, wie ein feiner Herr; engl. gent.
Jipchen m., Spitze, Gipfel.
Jipel m., Baumwipfel; s. Jepel.[Bd. 1, S. 201a] | |