WLM Wörterbuch der Luxemburgischen Mundart
 
Kélt bis Kⁱerel (Bd. 1, Sp. 219 bis 220)
 
Kélt,  f.
Kèlter,  m.
Kèlterbâm,  m.
kèlteren,  va.
Kèlterhaus,  n.
Kèltertên,  m.
kélzen,  v.  unip.
Kⁱem,  m.
Keⁱmâm,  f.
Keⁱmaufel,  m.
kêmol,  av.
Keⁱmöllech,  f.
kêmôls,  av.
kên, kèng, kênt
keng,  a.
Keng,  f.
kengen,  vn.
kèngerseits,  av.
kèngeswés,  av.
Kenghêt,  f.
Kengt,  f.
Kenk,  f.
Kènkeⁱsulech,  m.
Kènki,  m.
kènnen,  va.
Kènner,  m.
Kènnes,  n.
Kènnschâft,  f.
Kènntnes,  f.
Kènnzêchen,  n.
Keⁱpchen,  m.
Kⁱepchen,  f.
Keⁱper,  m.
Keⁱ-pleⁱer,  m.
Kⁱer,  m.
Kêr,  m.
Kⁱerbîscht,  f.
kⁱerdrechen,  a.
Kⁱerdrèck,  m.
kêrech,  a.
Kèreft,  f.
Kⁱerel,  m.
Kèrel,  m.
Kⁱerel,  f.
Kⁱerelter,  m.
kⁱeren,  va.
Kⁱerener,  m.
Kⁱerfchen,  m.
kⁱergesod,  a.
kernondikass!
Kⁱerper,  m.
kⁱerperlech,  a.
Kⁱertchen,  f.
Kärtchen,  f.
kⁱerwen,  va.
Kⁱerz,  f.
Kêrz,  f.
Kⁱerzeblumm,  f.
Kⁱerzemecher,  m.
Kⁱerzendreⁱer,  m.
Kⁱerzenhärchen,  n.
Kⁱerzenhⁱerchen,  n.
kⁱerzerîcht,  a.
Kⁱerzeschneiz,  f.
kês,  av.
Keⁱs,  m.
Keⁱsblimchen,  f.
Keⁱsblumm,  f.
Keⁱsbreⁱtchen,  n.
Kⁱeschtchen,  m.
Keⁱs-duch,  n.
keⁱsech,  a.
Keⁱ-seker,  m.
Keⁱsilek,  m.
Kⁱeselek,  m.
Keⁱs-fâssel,  f.
Keⁱsfûrt
Keⁱsfrösser,  m.
Keⁱsgrézechkêt,  f.
Keⁱskreitchen,  n.
Keⁱskreⁱmer,  m.
Keⁱskuref,  m.
Keⁱsmèsser,  n.
Kêspelt
Keⁱss,  m.
Keⁱsschmⁱer,  f.
Kèssel,  m.
kèsselen
Kèssel-kuch,  m.
Kèsseltên,  m.
Keⁱta,  m.
Keⁱs-tötsch,  f.
Keⁱtull,  m.
Ketel,  f.
ketelen
Keteler,  m.
Ketelhoz,  n.
kêtsch,  a.
Kêtschen,  m.
Kètteblumm,  f.
Kélt f., Kälte.
 
Kèlter m., Kelter.
 
Kèlterbâm m., Kelterbaum.
 
kèlteren va., keltern.
 
Kèlterhaus n., Kelterhaus.
 
Kèltertên m., Drehstein am Kelter.
 
kélzen v. unip., kalt sein.
 
Kⁱem m., Römerstraße; it. cammino, fr. chemin, mhd. kemî, Kamien, w. keemen.
 
Keⁱmâm f., 1. Kuheuter; 2. Herbstzeitlose; Colchicum autumnale.
 
Keⁱmaufel — m., dicker Bissen (Keⁱ, Kühe, und Maufel, Mundvoll).
 
kêmol av., keinmal.[Bd. 1, S. 220a]
 
Keⁱmöllech f., Kuhmilch.
 
kêmôls av., nie; Els. kèmel.
 
kên, kèng, kênt, kein, keine, kein; Els. ke, kè, kèn. — d Not kènnt kê Gesètz, Not kennt kein Gebot. — 't ass kê Papp a kèng Mamm eso ârem, se hâlen hir Kanner wârem, es ist kein Vater und keine Mutter so arm, sie halten ihre Kinder warm (Charakteristik der Elternliebe). — wo kê Ma ass, do ass kê Rôt, a wo kèng Fra ass, do ass kê Štôt, wo kein Mann ist, da ist kein Rat, und wo keine Frau ist, da ist kein Haushalt.
 
keng a., kühn; s. king.
 
Keng f., Keim.
 
kengen vn., keimen, ma. keinen, Hildesh. kine.
 
kèngerseits av., von keiner Seite.
 
kèngeswés av., keineswegs, auf keinerlei Weise.
 
Kenghêt f., Kühnheit, s. Kinghêt.
 
Kengt f., Kühnheit.
 
Kenk f., Dachluke.
 
Kènkeⁱsulech m., Petroleum.
 
Kènki m., Petroleumlampe; fr. quinquet.
 
kènnen va., kennen. — ech kènnen dén eweⁱ meng Täsch, ich kenne ihn wie meine Tasche. — neischt vun Tûten a Blôse kènnen, nichts von einer Sache verstehen.
 
Kènner m., Kenner.
 
Kènnes n., Kenntnis; hol. kennes.
 
Kènnschâft f., Kenntnis.
 
Kènntnes f., Kenntnis.
 
Kènnzêchen n., Kennzeichen.
 
Keⁱpchen m., Häuflein, dim. von Kop.
 
Kⁱepchen f., kleine Mütze; Dim. von Kâp.
 
Keⁱper m., Haselnuß=kludder.[Bd. 1, S. 220b]
 
Keⁱ-pleⁱer m., Kuhbauer, (Keⁱ, pl. v. Ko, und Pleⁱer, Pflüger).
 
Kⁱer und Kêr m., Kern.
 
Kⁱerbîscht f., Kehrbürste.
 
kⁱerdrechen a., ganz trocken.
 
Kⁱerdrèck m., Kehricht.
 
kêrech a., kernig.
 
Kèreft f., Kerbe, Einschnitt.
 
Kⁱerel m., Kerl; s. Kèrel. — e K. weⁱ e Pod Wûscht, ein Kerl wie ein Pfund Wurst (harmloser Mensch). — e K. weⁱ en hölzen Härrgott, ein unbeholfener Mensch. — en hongereche K., dé sei Wûrt frösst, ein hungriger Kerl, wer sein Wort frißt, dh. ein wortbrüchiger Mensch ist ehrlos. — 't ass e gudde K., e frösst kèng Schongnél ann e scheisst kèng Wîsen, ein naiver, einfältiger Mensch.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort:
 
  

 

© 2010 - Projekt LexicoLux des Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises der Universität Luxemburg, in Kooperation mit dem Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften an der Universität Trier
Hinweis zum problematischen Wortgut