wössen, va.Wössenschâft, f.Wôt, f.Wôt, f.Wötz, m.Wötzblât, n.wötzech, a.woun, av.wovun, av.wuwubelbènzech, a.Wucht, f.Wuchtel, f.Wuchtelhod, m.Wuchtelkinek, m.Wuchthaus, n.Wuchttonn, f.Wuchttuff, f.Wud, f.wudderech, a.wudderen, vn.wudegreⁱmech, a.wudegrämmech, a.Wudekläpper, m.Wudekrap, m.Wuff, m.Wul, m.Wul, n.wul, a.WulessenWulfêl, m.wulfêl, a.wulhaben, a.Wull, f.Wullech, m.wullen, vn.Wullert, m.Wullⁱewen, n.Wulloscht, f.wulop, av.WulperWulpertWulplâz, f.Wultad, m.wummen, va.Wunnechen, f.Wunnecht, f.wunnen, vn.Wunneng, f.wunnhäftech, a.Wunnhaus, m.Wup, f.Wupp, m.Wuppert, m.Wuppert, m.wupptêrzech, a.Wupptêrzechkêt, f.wuptech!wur, av.Wur, f.wuraWûrel, m.Wûrem, m. pl.wurdurech, av.Wûrembatz, m.Wûremhittchen, m.Wûremkraut, n.Wûremsôm, m.Wurf, m.wurfir, av.wuriwer, av.Wurlewⁱesen, n.Wurmerwurno, av.wurönner, av.wurop, av.Wurscht, f.wurschtelen, vn.Wûrt, n.Wûrtwⁱessel, m.wurxen, vn.Wûrzel, f.Wûrzelgeschufs, n.Wûrzelmaus, f.Wûrzelschotz, m.Wûrzelschwaz, m.wurzo, av.Wus, m.wusech, a.Wusentröppler, m.Wuss, n.wussber, a.Wussdreⁱschel, f.Wussekⁱerz, f.Wusselîcht, n.wussen, vn.wussen, a.Wussepopp, f.Wussewein, m.Wussmatt, f. | wössen va., wissen; pp. gewosst; imp. ind.: ech wosst u. ech wosst; imp. conj.: ech wösst, ech weⁱsst. — dén et net bèsser wêss, dém ass d Britt eso leⁱf eweⁱ t Flêsch. — dé wêss der Sâch Foss ze gin, der versteht es, eine Sache darzulegen. — ech wêss wéder hott noch hâr, ich weiß nicht wohin. — dé wêss, wivill Auer et ass, der weiß, wo er dran ist. — dé wêss, wo de Bârtel de Moschter hölt. — dé wêss, wât e sét, der sagt nichts, was er nicht überlegt hat. — ech wêss, wât ech hun, ower net wât ech kreⁱen. — hⁱe wêss am bêschte, wo de Schong en drekt (wo e krak ass). — 't ass neischt, wann ên et wêss (das Ei des Kolumbus). — 't wêss ê kêmol zevill (mé oft net genoch). — wât der Deiwel net wêss, dât wêss èng âl Fra. — wât ê net wêss, dât wêss dén âneren. — wât ê net wêss, mecht ê net hêss. — dén alles wösst, wär hûrtech reich. [Bd. 1, S. 492b] — zweⁱ wösse meⁱ weⁱ ên. — 't ka e net wössen, weⁱ den Hus läft. — dât hun ech mat Wössen a Wölle net gesôt.
Wössenschâft f., Wissenschaft.
Wôt f., Kleid; mhd. wât; s. Wôp. — seng bèscht W. unhun, seine besten Kleider anhaben.
Wôt f., Klippschwengel am Wagen.
Wötz m., Witz.
Wötzblât n., Witzblatt.
wötzech a., witzig; klug.
woun av., woran.
wovun av., wovon.  wu (wo) Gott wöt! so Gott will! wubelbènzech a., außer Rand und Band.
Wucht f., Wacht, Wachtposten.
Wuchtel f., Wachtel; Sbb. Wuachtel. Die Wachtel schlägt: Bek de Rek!
Wuchtelhod m., Wachtelhund; Sbb. dasselbe Wort.
Wuchtelkinek m., Knarrer (Vogel).
Wuchthaus n., Wachthaus.
Wuchttonn f., Wachtstunde.
Wuchttuff f., Wachtstube.
Wud f., 1. Wade; 2. schmaler Streifen Gras zwischen zwei Wiesen, welches der Mäher niedertritt, um die Grenzen beim Mähen einhalten zu können (d W. gôen); l. vadere. — Wuden eweⁱ en Hunn, W. wie ein Hahn (dünn).
wudderech a., geschäftig.
wudderen vn., immer in Bewegung sein.
wudegreⁱmech u. wudegrämmech a., steifbeinig; von Schweinen, die ihre Gliedmaßen nicht rühren können; auch budegreⁱmech.
Wudekläpper m., Männerrock mit langen Schößen; Els. Wadeklepfer.[Bd. 1, S. 493a] Wudekrap m., Wadenkrampf.
Wuff m., unfreundlicher Mensch, Griesgram; ma. wuf, Geheul.
Wul m., 1. Schleier; fr. voile; 2. großes, wollenes Halstuch.
Wul n., Wohl.
wul a., 1. wohl; 2. zwar. — du kas w. lâchen, du hast gut lachen. — du bass w. gutt, du bist viel zu gut. — 't ka ê wul deken! es ist kaum glaublich. — wul um Leif sin, fett sein. — èngem es w. wöllen, jem. wohl wollen.
Wulessen (l), Wahlhausen (Dorf).
Wulfêl m., Wohlfeilheit.
wulfêl a., billig.
wulhaben a., wohlhabend, reich.
Wull f., 1. Gedränge, Gewühl; fr. foule; 2. in Unordnung geratene Sachen.
Wullech m., Königskerze (Pfl.).
wullen vn., wühlen.
Wullert m., 1. Maulwurf; 2. Jntrigant.
Wullⁱewen n., Wohlleben.
Wulloscht f., Wollust.
wulop av., wohlauf.
Wulper(l), bei Consdorf (Echternach).
Wulpert, Straße in Echternach; Willibrordi porta. | |