Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

erënneren erinnern (D) – rappeler (F) LexicoLux Stammformen erënneren – erënnert – erënnert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (er-) • Wichtiges Verb (Grundwortschatz) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech erënneren du erënners hien/si,hatt/et erënnert mir erënneren dir erënnert si erënneren Perfekt ech hunn erënnert du hues erënnert hien/si,hatt/et huet erënnert mir hunn erënnert dir hutt erënnert si hunn erënnert Plusquamperfekt ech hat erënnert du has erënnert hien/si,hatt/et hat erënnert mir haten erënnert dir hat erënnert si haten erënnert Futur I ech wäert erënneren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert erënnert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif erënneren du géifs erënneren hien/si,hatt/et géif erënneren mir géifen erënneren dir géift erënneren si géifen erënneren Konjunktiv II Perfekt ech hätt erënnert du häss erënnert hien/si,hatt/et hätt erënnert mir hätten erënnert dir hätt erënnert si hätten erënnert Imperativ Partizip Infinitiv Singular erënner! Plural erënnert! erënnert erënneren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn erënnert du gëss erënnert hie/si,hatt/et gëtt erënnert mir ginn erënnert dir gitt erënnert si ginn erënnert Perfekt ech sinn erënnert ginn du bass erënnert ginn hien/si,hatt/et ass erënnert ginn mir sinn erënnert ginn dir sidd erënnert ginn si sinn erënnert ginn Plusquamperfekt ech war erënnert ginn du waars erënnert ginn hien/si,hatt/et war erënnert ginn mir waren erënnert ginn dir waart erënnert ginn si waren erënnert ginn Futur I ech wäert erënnert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert erënnert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif erënnert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif erënnert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier erënnert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles