Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

evoquéieren erwähnen (D) – évoquer (F) LexicoLux Stammformen evoquéieren – evoquéiert – evoquéiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech evoquéieren du evoquéiers hien/si,hatt/et evoquéiert mir evoquéieren dir evoquéiert si evoquéieren Perfekt ech hunn evoquéiert du hues evoquéiert hien/si,hatt/et huet evoquéiert mir hunn evoquéiert dir hutt evoquéiert si hunn evoquéiert Plusquamperfekt ech hat evoquéiert du has evoquéiert hien/si,hatt/et hat evoquéiert mir haten evoquéiert dir hat evoquéiert si haten evoquéiert Futur I ech wäert evoquéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert evoquéiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif evoquéieren du géifs evoquéieren hien/si,hatt/et géif evoquéieren mir géifen evoquéieren dir géift evoquéieren si géifen evoquéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt evoquéiert du häss evoquéiert hien/si,hatt/et hätt evoquéiert mir hätten evoquéiert dir hätt evoquéiert si hätten evoquéiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular evoquéier! Plural evoquéiert! evoquéiert evoquéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn evoquéiert du gëss evoquéiert hie/si,hatt/et gëtt evoquéiert mir ginn evoquéiert dir gitt evoquéiert si ginn evoquéiert Perfekt ech sinn evoquéiert ginn du bass evoquéiert ginn hien/si,hatt/et ass evoquéiert ginn mir sinn evoquéiert ginn dir sidd evoquéiert ginn si sinn evoquéiert ginn Plusquamperfekt ech war evoquéiert ginn du waars evoquéiert ginn hien/si,hatt/et war evoquéiert ginn mir waren evoquéiert ginn dir waart evoquéiert ginn si waren evoquéiert ginn Futur I ech wäert evoquéiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert evoquéiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif evoquéiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif evoquéiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier evoquéiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles