Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

fäert-en fürchten (D) – craindre (F) – fear (E) – temer (P) LexicoLux Stammformen fäert-en – fäer-t – ge-faar-t Kennzeichen unregelmäßig (Vokalwechsel) • • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung • Wichtiges Verb (Grundwortschatz) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech fäert-en du fäert-s hien/si,hatt/et fäer-t mir fäert-en dir fäer-t si fäert-en Perfekt ech hu ge-faar-t du hues ge-faar-t hien/si,hatt/et huet ge-faar-t mir hu ge-faar-t dir hutt ge-faar-t si hu ge-faar-t Plusquamperfekt ech hat ge-faar-t du has ge-faar-t hien/si,hatt/et hat ge-faar-t mir hate ge-faar-t dir hat ge-faar-t si hate ge-faar-t Futur I ech wäert fäert-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-faar-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif fäert-en du géifs fäert-en hien/si,hatt/et géif fäert-en mir géife fäert-en dir géift fäert-en si géife fäert-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-faar-t du häss ge-faar-t hien/si,hatt/et hätt ge-faar-t mir hätte ge-faar-t dir hätt ge-faar-t si hätte ge-faar-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular fäert! Plural fäer-t! ge-faar-t fäert-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-faar-t du gëss ge-faar-t hie/si,hatt/et gëtt ge-faar-t mir gi ge-faar-t dir gitt ge-faar-t si gi ge-faar-t Perfekt ech si ge-faar-t ginn du bass ge-faar-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-faar-t ginn mir si ge-faar-t ginn dir sidd ge-faar-t ginn si si ge-faar-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-faar-t ginn du waars ge-faar-t ginn hien/si,hatt/et war ge-faar-t ginn mir ware ge-faar-t ginn dir waart ge-faar-t ginn si ware ge-faar-t ginn Futur I ech wäert ge-faar-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-faar-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-faar-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-faar-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-faar-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles