Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

fléck-en reparieren (D) – réparer (F) LexicoLux Stammformen fléck-en – fléck-t – ge-fléck-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech fléck-en du fléck-s hien/si,hatt/et fléck-t mir fléck-en dir fléck-t si fléck-en Perfekt ech hu ge-fléck-t du hues ge-fléck-t hien/si,hatt/et huet ge-fléck-t mir hu ge-fléck-t dir hutt ge-fléck-t si hu ge-fléck-t Plusquamperfekt ech hat ge-fléck-t du has ge-fléck-t hien/si,hatt/et hat ge-fléck-t mir hate ge-fléck-t dir hat ge-fléck-t si hate ge-fléck-t Futur I ech wäert fléck-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-fléck-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif fléck-en du géifs fléck-en hien/si,hatt/et géif fléck-en mir géife fléck-en dir géift fléck-en si géife fléck-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-fléck-t du häss ge-fléck-t hien/si,hatt/et hätt ge-fléck-t mir hätte ge-fléck-t dir hätt ge-fléck-t si hätte ge-fléck-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular fléck! Plural fléck-t! ge-fléck-t fléck-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-fléck-t du gëss ge-fléck-t hie/si,hatt/et gëtt ge-fléck-t mir gi ge-fléck-t dir gitt ge-fléck-t si gi ge-fléck-t Perfekt ech si ge-fléck-t ginn du bass ge-fléck-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-fléck-t ginn mir si ge-fléck-t ginn dir sidd ge-fléck-t ginn si si ge-fléck-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-fléck-t ginn du waars ge-fléck-t ginn hien/si,hatt/et war ge-fléck-t ginn mir ware ge-fléck-t ginn dir waart ge-fléck-t ginn si ware ge-fléck-t ginn Futur I ech wäert ge-fléck-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-fléck-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-fléck-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-fléck-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-fléck-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben bäifléck-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles