Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

frank-éier-en frankieren (D) – affranchir (F) LexicoLux Stammformen frank-éier-en – frank-éier-t – frank-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech frank-éier-en du frank-éier-s hien/si,hatt/et frank-éier-t mir frank-éier-en dir frank-éier-t si frank-éier-en Perfekt ech hu frank-éier-t du hues frank-éier-t hien/si,hatt/et huet frank-éier-t mir hu frank-éier-t dir hutt frank-éier-t si hu frank-éier-t Plusquamperfekt ech hat frank-éier-t du has frank-éier-t hien/si,hatt/et hat frank-éier-t mir hate frank-éier-t dir hat frank-éier-t si hate frank-éier-t Futur I ech wäert frank-éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert frank-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif frank-éier-en du géifs frank-éier-en hien/si,hatt/et géif frank-éier-en mir géife frank-éier-en dir géift frank-éier-en si géife frank-éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt frank-éier-t du häss frank-éier-t hien/si,hatt/et hätt frank-éier-t mir hätte frank-éier-t dir hätt frank-éier-t si hätte frank-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular frank-éier! Plural frank-éier-t! frank-éier-t frank-éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi frank-éier-t du gëss frank-éier-t hie/si,hatt/et gëtt frank-éier-t mir gi frank-éier-t dir gitt frank-éier-t si gi frank-éier-t Perfekt ech si frank-éier-t ginn du bass frank-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass frank-éier-t ginn mir si frank-éier-t ginn dir sidd frank-éier-t ginn si si frank-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war frank-éier-t ginn du waars frank-éier-t ginn hien/si,hatt/et war frank-éier-t ginn mir ware frank-éier-t ginn dir waart frank-éier-t ginn si ware frank-éier-t ginn Futur I ech wäert frank-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert frank-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif frank-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif frank-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier frank-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles