Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

erfrëschen erfrischen (D) – rafraîchir (F) LexicoLux Stammformen erfrëschen – erfrëscht – erfrëscht Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (er-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech erfrëschen du erfrëschs hien/si,hatt/et erfrëscht mir erfrëschen dir erfrëscht si erfrëschen Perfekt ech hunn erfrëscht du hues erfrëscht hien/si,hatt/et huet erfrëscht mir hunn erfrëscht dir hutt erfrëscht si hunn erfrëscht Plusquamperfekt ech hat erfrëscht du has erfrëscht hien/si,hatt/et hat erfrëscht mir haten erfrëscht dir hat erfrëscht si haten erfrëscht Futur I ech wäert erfrëschen du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert erfrëscht hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif erfrëschen du géifs erfrëschen hien/si,hatt/et géif erfrëschen mir géifen erfrëschen dir géift erfrëschen si géifen erfrëschen Konjunktiv II Perfekt ech hätt erfrëscht du häss erfrëscht hien/si,hatt/et hätt erfrëscht mir hätten erfrëscht dir hätt erfrëscht si hätten erfrëscht Imperativ Partizip Infinitiv Singular erfrësch! Plural erfrëscht! erfrëscht erfrëschen B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn erfrëscht du gëss erfrëscht hie/si,hatt/et gëtt erfrëscht mir ginn erfrëscht dir gitt erfrëscht si ginn erfrëscht Perfekt ech sinn erfrëscht ginn du bass erfrëscht ginn hien/si,hatt/et ass erfrëscht ginn mir sinn erfrëscht ginn dir sidd erfrëscht ginn si sinn erfrëscht ginn Plusquamperfekt ech war erfrëscht ginn du waars erfrëscht ginn hien/si,hatt/et war erfrëscht ginn mir waren erfrëscht ginn dir waart erfrëscht ginn si waren erfrëscht ginn Futur I ech wäert erfrëscht ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert erfrëscht gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif erfrëscht du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif erfrëscht ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier erfrëscht ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben opfrëschen

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles