Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ergrënnen ergründen (D) – approfondir, rechercher (F) LexicoLux Stammformen ergrënnen – ergrënnt – ergrënnt Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (er-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech ergrënnen du ergrënns hien/si,hatt/et ergrënnt mir ergrënnen dir ergrënnt si ergrënnen Perfekt ech hunn ergrënnt du hues ergrënnt hien/si,hatt/et huet ergrënnt mir hunn ergrënnt dir hutt ergrënnt si hunn ergrënnt Plusquamperfekt ech hat ergrënnt du has ergrënnt hien/si,hatt/et hat ergrënnt mir haten ergrënnt dir hat ergrënnt si haten ergrënnt Futur I ech wäert ergrënnen du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ergrënnt hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ergrënnen du géifs ergrënnen hien/si,hatt/et géif ergrënnen mir géifen ergrënnen dir géift ergrënnen si géifen ergrënnen Konjunktiv II Perfekt ech hätt ergrënnt du häss ergrënnt hien/si,hatt/et hätt ergrënnt mir hätten ergrënnt dir hätt ergrënnt si hätten ergrënnt Imperativ Partizip Infinitiv Singular ergrënn! Plural ergrënnt! ergrënnt ergrënnen B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn ergrënnt du gëss ergrënnt hie/si,hatt/et gëtt ergrënnt mir ginn ergrënnt dir gitt ergrënnt si ginn ergrënnt Perfekt ech sinn ergrënnt ginn du bass ergrënnt ginn hien/si,hatt/et ass ergrënnt ginn mir sinn ergrënnt ginn dir sidd ergrënnt ginn si sinn ergrënnt ginn Plusquamperfekt ech war ergrënnt ginn du waars ergrënnt ginn hien/si,hatt/et war ergrënnt ginn mir waren ergrënnt ginn dir waart ergrënnt ginn si waren ergrënnt ginn Futur I ech wäert ergrënnt ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ergrënnt gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ergrënnt du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ergrënnt ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier ergrënnt ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben begrënnen • grënnen

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles