Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

unhéieren anhören (D) – écouter (F) LexicoLux Stammformen unhéieren – héiert un – unhéieren Kennzeichen unregelmäßig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (un-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech héieren un du héiers un hien/si,hatt/et héiert un mir héieren un dir héiert un si héieren un Perfekt ech hunn unhéieren du hues unhéieren hien/si,hatt/et huet unhéieren mir hunn unhéieren dir hutt unhéieren si hunn unhéieren Plusquamperfekt ech hat unhéieren du has unhéieren hien/si,hatt/et hat unhéieren mir haten unhéieren dir hat unhéieren si haten unhéieren Futur I ech wäert unhéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert unhéieren hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif unhéieren du géifs unhéieren hien/si,hatt/et géif unhéieren mir géifen unhéieren dir géift unhéieren si géifen unhéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt unhéieren du häss unhéieren hien/si,hatt/et hätt unhéieren mir hätten unhéieren dir hätt unhéieren si hätten unhéieren Imperativ Partizip Infinitiv Singular héier un! Plural héiert un! unhéieren unhéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn unhéieren du gëss unhéieren hie/si,hatt/et gëtt unhéieren mir ginn unhéieren dir gitt unhéieren si ginn unhéieren Perfekt ech sinn unhéiere ginn du bass unhéiere ginn hien/si,hatt/et ass unhéiere ginn mir sinn unhéiere ginn dir sidd unhéiere ginn si sinn unhéiere ginn Plusquamperfekt ech war unhéiere ginn du waars unhéiere ginn hien/si,hatt/et war unhéiere ginn mir waren unhéiere ginn dir waart unhéiere ginn si waren unhéiere ginn Futur I ech wäert unhéiere ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert unhéiere gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif unhéieren du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif unhéiere ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier unhéiere ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben derzougehéieren • eraushéieren • erhéieren • gehéieren • héieren • iwwerhéieren • ofhéieren • ophéieren • verhéieren

Bemerkungen (intern) Variante des Partizips: gehéiert - akzeptiert???

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles