Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

verhéieren verhören (D) – interroger (F) LexicoLux Stammformen verhéieren – verhéiert – verhéiert Kennzeichen unregelmäßig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (ver-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech verhéieren du verhéiers hien/si,hatt/et verhéiert mir verhéieren dir verhéiert si verhéieren Perfekt ech hu verhéiert du hues verhéiert hien/si,hatt/et huet verhéiert mir hu verhéiert dir hutt verhéiert si hu verhéiert Plusquamperfekt ech hat verhéiert du has verhéiert hien/si,hatt/et hat verhéiert mir hate verhéiert dir hat verhéiert si hate verhéiert Futur I ech wäert verhéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verhéiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verhéieren du géifs verhéieren hien/si,hatt/et géif verhéieren mir géife verhéieren dir géift verhéieren si géife verhéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt verhéiert du häss verhéiert hien/si,hatt/et hätt verhéiert mir hätte verhéiert dir hätt verhéiert si hätte verhéiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular verhéier! Plural verhéiert! verhéiert verhéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi verhéiert du gëss verhéiert hie/si,hatt/et gëtt verhéiert mir gi verhéiert dir gitt verhéiert si gi verhéiert Perfekt ech si verhéiert ginn du bass verhéiert ginn hien/si,hatt/et ass verhéiert ginn mir si verhéiert ginn dir sidd verhéiert ginn si si verhéiert ginn Plusquamperfekt ech war verhéiert ginn du waars verhéiert ginn hien/si,hatt/et war verhéiert ginn mir ware verhéiert ginn dir waart verhéiert ginn si ware verhéiert ginn Futur I ech wäert verhéiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verhéiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif verhéiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verhéiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier verhéiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben derzougehéieren • eraushéieren • erhéieren • gehéieren • héieren • iwwerhéieren • ofhéieren • ophéieren • unhéieren

Bemerkungen (intern) Variante des Partizips: gehéiert - akzeptiert???

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles