Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

behënner-en behindern (D) – gêner (F) LexicoLux Stammformen behënner-en – behënner-t – behënner-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (be-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech behënner-en du behënner-s hien/si,hatt/et behënner-t mir behënner-en dir behënner-t si behënner-en Perfekt ech hu behënner-t du hues behënner-t hien/si,hatt/et huet behënner-t mir hu behënner-t dir hutt behënner-t si hu behënner-t Plusquamperfekt ech hat behënner-t du has behënner-t hien/si,hatt/et hat behënner-t mir hate behënner-t dir hat behënner-t si hate behënner-t Futur I ech wäert behënner-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert behënner-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif behënner-en du géifs behënner-en hien/si,hatt/et géif behënner-en mir géife behënner-en dir géift behënner-en si géife behënner-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt behënner-t du häss behënner-t hien/si,hatt/et hätt behënner-t mir hätte behënner-t dir hätt behënner-t si hätte behënner-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular behënner! Plural behënner-t! behënner-t behënner-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi behënner-t du gëss behënner-t hie/si,hatt/et gëtt behënner-t mir gi behënner-t dir gitt behënner-t si gi behënner-t Perfekt ech si behënner-t ginn du bass behënner-t ginn hien/si,hatt/et ass behënner-t ginn mir si behënner-t ginn dir sidd behënner-t ginn si si behënner-t ginn Plusquamperfekt ech war behënner-t ginn du waars behënner-t ginn hien/si,hatt/et war behënner-t ginn mir ware behënner-t ginn dir waart behënner-t ginn si ware behënner-t ginn Futur I ech wäert behënner-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert behënner-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif behënner-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif behënner-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier behënner-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben hënner-en • verhënner-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles