Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

verhënner-en verhindern (D) – empêcher, éviter (F) LexicoLux Stammformen verhënner-en – verhënner-t – verhënner-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (ver-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech verhënner-en du verhënner-s hien/si,hatt/et verhënner-t mir verhënner-en dir verhënner-t si verhënner-en Perfekt ech hu verhënner-t du hues verhënner-t hien/si,hatt/et huet verhënner-t mir hu verhënner-t dir hutt verhënner-t si hu verhënner-t Plusquamperfekt ech hat verhënner-t du has verhënner-t hien/si,hatt/et hat verhënner-t mir hate verhënner-t dir hat verhënner-t si hate verhënner-t Futur I ech wäert verhënner-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verhënner-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verhënner-en du géifs verhënner-en hien/si,hatt/et géif verhënner-en mir géife verhënner-en dir géift verhënner-en si géife verhënner-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt verhënner-t du häss verhënner-t hien/si,hatt/et hätt verhënner-t mir hätte verhënner-t dir hätt verhënner-t si hätte verhënner-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular verhënner! Plural verhënner-t! verhënner-t verhënner-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi verhënner-t du gëss verhënner-t hie/si,hatt/et gëtt verhënner-t mir gi verhënner-t dir gitt verhënner-t si gi verhënner-t Perfekt ech si verhënner-t ginn du bass verhënner-t ginn hien/si,hatt/et ass verhënner-t ginn mir si verhënner-t ginn dir sidd verhënner-t ginn si si verhënner-t ginn Plusquamperfekt ech war verhënner-t ginn du waars verhënner-t ginn hien/si,hatt/et war verhënner-t ginn mir ware verhënner-t ginn dir waart verhënner-t ginn si ware verhënner-t ginn Futur I ech wäert verhënner-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verhënner-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif verhënner-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verhënner-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier verhënner-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben behënner-en • hënner-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles