Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ëmbéi-en umbiegen (D) – tourner (F) – to bend (E) LexicoLux Stammformen ëmbéi-en – béi-t ëm – ëmge-béi-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (ëm-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech béi-en ëm du béi-s ëm hien/si,hatt/et béi-t ëm mir béi-en ëm dir béi-t ëm si béi-en ëm Perfekt ech hunn ëmge-béi-t du hues ëmge-béi-t hien/si,hatt/et huet ëmge-béi-t mir hunn ëmge-béi-t dir hutt ëmge-béi-t si hunn ëmge-béi-t Plusquamperfekt ech hat ëmge-béi-t du has ëmge-béi-t hien/si,hatt/et hat ëmge-béi-t mir haten ëmge-béi-t dir hat ëmge-béi-t si haten ëmge-béi-t Futur I ech wäert ëmbéi-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ëmge-béi-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ëmbéi-en du géifs ëmbéi-en hien/si,hatt/et géif ëmbéi-en mir géifen ëmbéi-en dir géift ëmbéi-en si géifen ëmbéi-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ëmge-béi-t du häss ëmge-béi-t hien/si,hatt/et hätt ëmge-béi-t mir hätten ëmge-béi-t dir hätt ëmge-béi-t si hätten ëmge-béi-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular béi ëm! Plural béi-t ëm! ëmge-béi-t ëmbéi-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn ëmge-béi-t du gëss ëmge-béi-t hie/si,hatt/et gëtt ëmge-béi-t mir ginn ëmge-béi-t dir gitt ëmge-béi-t si ginn ëmge-béi-t Perfekt ech sinn ëmge-béi-t ginn du bass ëmge-béi-t ginn hien/si,hatt/et ass ëmge-béi-t ginn mir sinn ëmge-béi-t ginn dir sidd ëmge-béi-t ginn si sinn ëmge-béi-t ginn Plusquamperfekt ech war ëmge-béi-t ginn du waars ëmge-béi-t ginn hien/si,hatt/et war ëmge-béi-t ginn mir waren ëmge-béi-t ginn dir waart ëmge-béi-t ginn si waren ëmge-béi-t ginn Futur I ech wäert ëmge-béi-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ëmge-béi-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ëmge-béi-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ëmge-béi-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier ëmge-béi-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben abéi-en • béi-en • ofbéi-en • verbéi-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles