Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ëmklameren umklammern (D) – enlacer, étreindre qn. (F) LexicoLux Stammformen ëmklameren – klamert ëm – ëmgeklamert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (ëm-) Endungen abtrennen? ja/nein Varianten klamen

Indikativ Aktiv Präsens ech klameren ëm du klamers ëm hien/si,hatt/et klamert ëm mir klameren ëm dir klamert ëm si klameren ëm Perfekt ech hunn ëmgeklamert du hues ëmgeklamert hien/si,hatt/et huet ëmgeklamert mir hunn ëmgeklamert dir hutt ëmgeklamert si hunn ëmgeklamert Plusquamperfekt ech hat ëmgeklamert du has ëmgeklamert hien/si,hatt/et hat ëmgeklamert mir haten ëmgeklamert dir hat ëmgeklamert si haten ëmgeklamert Futur I ech wäert ëmklameren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ëmgeklamert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ëmklameren du géifs ëmklameren hien/si,hatt/et géif ëmklameren mir géifen ëmklameren dir géift ëmklameren si géifen ëmklameren Konjunktiv II Perfekt ech hätt ëmgeklamert du häss ëmgeklamert hien/si,hatt/et hätt ëmgeklamert mir hätten ëmgeklamert dir hätt ëmgeklamert si hätten ëmgeklamert Imperativ Partizip Infinitiv Singular klamer ëm! Plural klamert ëm! ëmgeklamert ëmklameren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn ëmgeklamert du gëss ëmgeklamert hie/si,hatt/et gëtt ëmgeklamert mir ginn ëmgeklamert dir gitt ëmgeklamert si ginn ëmgeklamert Perfekt ech sinn ëmgeklamert ginn du bass ëmgeklamert ginn hien/si,hatt/et ass ëmgeklamert ginn mir sinn ëmgeklamert ginn dir sidd ëmgeklamert ginn si sinn ëmgeklamert ginn Plusquamperfekt ech war ëmgeklamert ginn du waars ëmgeklamert ginn hien/si,hatt/et war ëmgeklamert ginn mir waren ëmgeklamert ginn dir waart ëmgeklamert ginn si waren ëmgeklamert ginn Futur I ech wäert ëmgeklamert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ëmgeklamert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ëmgeklamert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ëmgeklamert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier ëmgeklamert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben ausklameren • festklameren • klameren • uklameren

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles