Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

opkliewen aufkleben (D) – coller sur (F) LexicoLux Stammformen opkliewen – klieft op – opgeklieft Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Auslautverhärtung • Partikelverb (op-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech kliewen op du kliefs op hien/si,hatt/et klieft op mir kliewen op dir klieft op si kliewen op Perfekt ech hunn opgeklieft du hues opgeklieft hien/si,hatt/et huet opgeklieft mir hunn opgeklieft dir hutt opgeklieft si hunn opgeklieft Plusquamperfekt ech hat opgeklieft du has opgeklieft hien/si,hatt/et hat opgeklieft mir haten opgeklieft dir hat opgeklieft si haten opgeklieft Futur I ech wäert opkliewen du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert opgeklieft hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif opkliewen du géifs opkliewen hien/si,hatt/et géif opkliewen mir géifen opkliewen dir géift opkliewen si géifen opkliewen Konjunktiv II Perfekt ech hätt opgeklieft du häss opgeklieft hien/si,hatt/et hätt opgeklieft mir hätten opgeklieft dir hätt opgeklieft si hätten opgeklieft Imperativ Partizip Infinitiv Singular klief op! Plural klieft op! opgeklieft opkliewen B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn opgeklieft du gëss opgeklieft hie/si,hatt/et gëtt opgeklieft mir ginn opgeklieft dir gitt opgeklieft si ginn opgeklieft Perfekt ech sinn opgeklieft ginn du bass opgeklieft ginn hien/si,hatt/et ass opgeklieft ginn mir sinn opgeklieft ginn dir sidd opgeklieft ginn si sinn opgeklieft ginn Plusquamperfekt ech war opgeklieft ginn du waars opgeklieft ginn hien/si,hatt/et war opgeklieft ginn mir waren opgeklieft ginn dir waart opgeklieft ginn si waren opgeklieft ginn Futur I ech wäert opgeklieft ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert opgeklieft gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif opgeklieft du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif opgeklieft ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier opgeklieft ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben akliewen • drukliewen • iwwerkliewen • kliewen • ukliewen • verkliewen • zoukliewen

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles