Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

läd-éier-en lädieren (D) – abîmer (F) LexicoLux Stammformen läd-éier-en – läd-éier-t – läd-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech läd-éier-en du läd-éier-s hien/si,hatt/et läd-éier-t mir läd-éier-en dir läd-éier-t si läd-éier-en Perfekt ech hu läd-éier-t du hues läd-éier-t hien/si,hatt/et huet läd-éier-t mir hu läd-éier-t dir hutt läd-éier-t si hu läd-éier-t Plusquamperfekt ech hat läd-éier-t du has läd-éier-t hien/si,hatt/et hat läd-éier-t mir hate läd-éier-t dir hat läd-éier-t si hate läd-éier-t Futur I ech wäert läd-éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert läd-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif läd-éier-en du géifs läd-éier-en hien/si,hatt/et géif läd-éier-en mir géife läd-éier-en dir géift läd-éier-en si géife läd-éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt läd-éier-t du häss läd-éier-t hien/si,hatt/et hätt läd-éier-t mir hätte läd-éier-t dir hätt läd-éier-t si hätte läd-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular läd-éier! Plural läd-éier-t! läd-éier-t läd-éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi läd-éier-t du gëss läd-éier-t hie/si,hatt/et gëtt läd-éier-t mir gi läd-éier-t dir gitt läd-éier-t si gi läd-éier-t Perfekt ech si läd-éier-t ginn du bass läd-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass läd-éier-t ginn mir si läd-éier-t ginn dir sidd läd-éier-t ginn si si läd-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war läd-éier-t ginn du waars läd-éier-t ginn hien/si,hatt/et war läd-éier-t ginn mir ware läd-éier-t ginn dir waart läd-éier-t ginn si ware läd-éier-t ginn Futur I ech wäert läd-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert läd-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif läd-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif läd-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier läd-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles