Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ausléin-en ausleihen, sich etwas ausleihen (D) – emprunter qch, prêer qch. (F) LexicoLux Stammformen ausléin-en – léin-t aus – ausge-léin-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (aus-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech léin-en aus du léin-s aus hien/si,hatt/et léin-t aus mir léin-en aus dir léin-t aus si léin-en aus Perfekt ech hunn ausge-léin-t du hues ausge-léin-t hien/si,hatt/et huet ausge-léin-t mir hunn ausge-léin-t dir hutt ausge-léin-t si hunn ausge-léin-t Plusquamperfekt ech hat ausge-léin-t du has ausge-léin-t hien/si,hatt/et hat ausge-léin-t mir haten ausge-léin-t dir hat ausge-léin-t si haten ausge-léin-t Futur I ech wäert ausléin-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ausge-léin-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ausléin-en du géifs ausléin-en hien/si,hatt/et géif ausléin-en mir géifen ausléin-en dir géift ausléin-en si géifen ausléin-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ausge-léin-t du häss ausge-léin-t hien/si,hatt/et hätt ausge-léin-t mir hätten ausge-léin-t dir hätt ausge-léin-t si hätten ausge-léin-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular léin aus! Plural léin-t aus! ausge-léin-t ausléin-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn ausge-léin-t du gëss ausge-léin-t hie/si,hatt/et gëtt ausge-léin-t mir ginn ausge-léin-t dir gitt ausge-léin-t si ginn ausge-léin-t Perfekt ech sinn ausge-léin-t ginn du bass ausge-léin-t ginn hien/si,hatt/et ass ausge-léin-t ginn mir sinn ausge-léin-t ginn dir sidd ausge-léin-t ginn si sinn ausge-léin-t ginn Plusquamperfekt ech war ausge-léin-t ginn du waars ausge-léin-t ginn hien/si,hatt/et war ausge-léin-t ginn mir waren ausge-léin-t ginn dir waart ausge-léin-t ginn si waren ausge-léin-t ginn Futur I ech wäert ausge-léin-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ausge-léin-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ausge-léin-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ausge-léin-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier ausge-léin-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben ewechléin-en • léin-en • verléin-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles