Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

léin-en leihen (D) – prêer (F) LexicoLux Stammformen léin-en – léin-t – ge-léin-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech léin-en du léin-s hien/si,hatt/et léin-t mir léin-en dir léin-t si léin-en Perfekt ech hu ge-léin-t du hues ge-léin-t hien/si,hatt/et huet ge-léin-t mir hu ge-léin-t dir hutt ge-léin-t si hu ge-léin-t Plusquamperfekt ech hat ge-léin-t du has ge-léin-t hien/si,hatt/et hat ge-léin-t mir hate ge-léin-t dir hat ge-léin-t si hate ge-léin-t Futur I ech wäert léin-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-léin-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif léin-en du géifs léin-en hien/si,hatt/et géif léin-en mir géife léin-en dir géift léin-en si géife léin-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-léin-t du häss ge-léin-t hien/si,hatt/et hätt ge-léin-t mir hätte ge-léin-t dir hätt ge-léin-t si hätte ge-léin-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular léin! Plural léin-t! ge-léin-t léin-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-léin-t du gëss ge-léin-t hie/si,hatt/et gëtt ge-léin-t mir gi ge-léin-t dir gitt ge-léin-t si gi ge-léin-t Perfekt ech si ge-léin-t ginn du bass ge-léin-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-léin-t ginn mir si ge-léin-t ginn dir sidd ge-léin-t ginn si si ge-léin-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-léin-t ginn du waars ge-léin-t ginn hien/si,hatt/et war ge-léin-t ginn mir ware ge-léin-t ginn dir waart ge-léin-t ginn si ware ge-léin-t ginn Futur I ech wäert ge-léin-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-léin-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-léin-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-léin-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-léin-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben ausléin-en • ewechléin-en • verléin-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles