Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

erléis-en erlösen (D) – sauver, délivrer qn. (F) LexicoLux Stammformen erléis-en – erléis-t – erléis-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung • präfigiertes Verb (er-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech erléis-en du erléi-s hien/si,hatt/et erléis-t mir erléis-en dir erléis-t si erléis-en Perfekt ech hunn erléis-t du hues erléis-t hien/si,hatt/et huet erléis-t mir hunn erléis-t dir hutt erléis-t si hunn erléis-t Plusquamperfekt ech hat erléis-t du has erléis-t hien/si,hatt/et hat erléis-t mir haten erléis-t dir hat erléis-t si haten erléis-t Futur I ech wäert erléis-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert erléis-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif erléis-en du géifs erléis-en hien/si,hatt/et géif erléis-en mir géifen erléis-en dir géift erléis-en si géifen erléis-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt erléis-t du häss erléis-t hien/si,hatt/et hätt erléis-t mir hätten erléis-t dir hätt erléis-t si hätten erléis-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular erléis! Plural erléis-t! erléis-t erléis-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn erléis-t du gëss erléis-t hie/si,hatt/et gëtt erléis-t mir ginn erléis-t dir gitt erléis-t si ginn erléis-t Perfekt ech sinn erléis-t ginn du bass erléis-t ginn hien/si,hatt/et ass erléis-t ginn mir sinn erléis-t ginn dir sidd erléis-t ginn si sinn erléis-t ginn Plusquamperfekt ech war erléis-t ginn du waars erléis-t ginn hien/si,hatt/et war erléis-t ginn mir waren erléis-t ginn dir waart erléis-t ginn si waren erléis-t ginn Futur I ech wäert erléis-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert erléis-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif erléis-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif erléis-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier erléis-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben aléis-en • ausléis-en • léis-en • ofléis-en • opléis-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles