Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

vermëttel-en vermitteln (D) – communiquer (F) LexicoLux Stammformen vermëttel-en – vermëttel-t – vermëttel-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (ver-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech vermëttel-en du vermëttel-es hien/si,hatt/et vermëttel-t mir vermëttel-en dir vermëttel-t si vermëttel-en Perfekt ech hu vermëttel-t du hues vermëttel-t hien/si,hatt/et huet vermëttel-t mir hu vermëttel-t dir hutt vermëttel-t si hu vermëttel-t Plusquamperfekt ech hat vermëttel-t du has vermëttel-t hien/si,hatt/et hat vermëttel-t mir hate vermëttel-t dir hat vermëttel-t si hate vermëttel-t Futur I ech wäert vermëttel-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert vermëttel-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif vermëttel-en du géifs vermëttel-en hien/si,hatt/et géif vermëttel-en mir géife vermëttel-en dir géift vermëttel-en si géife vermëttel-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt vermëttel-t du häss vermëttel-t hien/si,hatt/et hätt vermëttel-t mir hätte vermëttel-t dir hätt vermëttel-t si hätte vermëttel-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular vermëttel! Plural vermëttel-t! vermëttel-t vermëttel-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi vermëttel-t du gëss vermëttel-t hie/si,hatt/et gëtt vermëttel-t mir gi vermëttel-t dir gitt vermëttel-t si gi vermëttel-t Perfekt ech si vermëttel-t ginn du bass vermëttel-t ginn hien/si,hatt/et ass vermëttel-t ginn mir si vermëttel-t ginn dir sidd vermëttel-t ginn si si vermëttel-t ginn Plusquamperfekt ech war vermëttel-t ginn du waars vermëttel-t ginn hien/si,hatt/et war vermëttel-t ginn mir ware vermëttel-t ginn dir waart vermëttel-t ginn si ware vermëttel-t ginn Futur I ech wäert vermëttel-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert vermëttel-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif vermëttel-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif vermëttel-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier vermëttel-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben ermëttel-en • iwwermëttel-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles