Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

obligéieren verpflichten (D) – obliger, forcer (F) LexicoLux Stammformen obligéieren – obligéiert – obligéiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech obligéieren du obligéiers hien/si,hatt/et obligéiert mir obligéieren dir obligéiert si obligéieren Perfekt ech hunn obligéiert du hues obligéiert hien/si,hatt/et huet obligéiert mir hunn obligéiert dir hutt obligéiert si hunn obligéiert Plusquamperfekt ech hat obligéiert du has obligéiert hien/si,hatt/et hat obligéiert mir haten obligéiert dir hat obligéiert si haten obligéiert Futur I ech wäert obligéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert obligéiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif obligéieren du géifs obligéieren hien/si,hatt/et géif obligéieren mir géifen obligéieren dir géift obligéieren si géifen obligéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt obligéiert du häss obligéiert hien/si,hatt/et hätt obligéiert mir hätten obligéiert dir hätt obligéiert si hätten obligéiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular obligéier! Plural obligéiert! obligéiert obligéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn obligéiert du gëss obligéiert hie/si,hatt/et gëtt obligéiert mir ginn obligéiert dir gitt obligéiert si ginn obligéiert Perfekt ech sinn obligéiert ginn du bass obligéiert ginn hien/si,hatt/et ass obligéiert ginn mir sinn obligéiert ginn dir sidd obligéiert ginn si sinn obligéiert ginn Plusquamperfekt ech war obligéiert ginn du waars obligéiert ginn hien/si,hatt/et war obligéiert ginn mir waren obligéiert ginn dir waart obligéiert ginn si waren obligéiert ginn Futur I ech wäert obligéiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert obligéiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif obligéiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif obligéiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier obligéiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles