Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

onduléieren sich schlängeln, sich wellen (D) – onduler (F) LexicoLux Stammformen onduléieren – onduléiert – onduléiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech onduléieren du onduléiers hien/si,hatt/et onduléiert mir onduléieren dir onduléiert si onduléieren Perfekt ech hunn onduléiert du hues onduléiert hien/si,hatt/et huet onduléiert mir hunn onduléiert dir hutt onduléiert si hunn onduléiert Plusquamperfekt ech hat onduléiert du has onduléiert hien/si,hatt/et hat onduléiert mir haten onduléiert dir hat onduléiert si haten onduléiert Futur I ech wäert onduléieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert onduléiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif onduléieren du géifs onduléieren hien/si,hatt/et géif onduléieren mir géifen onduléieren dir géift onduléieren si géifen onduléieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt onduléiert du häss onduléiert hien/si,hatt/et hätt onduléiert mir hätten onduléiert dir hätt onduléiert si hätten onduléiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular onduléier! Plural onduléiert! onduléiert onduléieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn onduléiert du gëss onduléiert hie/si,hatt/et gëtt onduléiert mir ginn onduléiert dir gitt onduléiert si ginn onduléiert Perfekt ech sinn onduléiert ginn du bass onduléiert ginn hien/si,hatt/et ass onduléiert ginn mir sinn onduléiert ginn dir sidd onduléiert ginn si sinn onduléiert ginn Plusquamperfekt ech war onduléiert ginn du waars onduléiert ginn hien/si,hatt/et war onduléiert ginn mir waren onduléiert ginn dir waart onduléiert ginn si waren onduléiert ginn Futur I ech wäert onduléiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert onduléiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif onduléiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif onduléiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier onduléiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles