Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

refuséieren ablehnen (D) – refuser (F) LexicoLux Stammformen refuséieren – refuséiert – refuséiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech refuséieren du refuséiers hien/si,hatt/et refuséiert mir refuséieren dir refuséiert si refuséieren Perfekt ech hu refuséiert du hues refuséiert hien/si,hatt/et huet refuséiert mir hu refuséiert dir hutt refuséiert si hu refuséiert Plusquamperfekt ech hat refuséiert du has refuséiert hien/si,hatt/et hat refuséiert mir hate refuséiert dir hat refuséiert si hate refuséiert Futur I ech wäert refuséieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert refuséiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif refuséieren du géifs refuséieren hien/si,hatt/et géif refuséieren mir géife refuséieren dir géift refuséieren si géife refuséieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt refuséiert du häss refuséiert hien/si,hatt/et hätt refuséiert mir hätte refuséiert dir hätt refuséiert si hätte refuséiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular refuséier! Plural refuséiert! refuséiert refuséieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi refuséiert du gëss refuséiert hie/si,hatt/et gëtt refuséiert mir gi refuséiert dir gitt refuséiert si gi refuséiert Perfekt ech si refuséiert ginn du bass refuséiert ginn hien/si,hatt/et ass refuséiert ginn mir si refuséiert ginn dir sidd refuséiert ginn si si refuséiert ginn Plusquamperfekt ech war refuséiert ginn du waars refuséiert ginn hien/si,hatt/et war refuséiert ginn mir ware refuséiert ginn dir waart refuséiert ginn si ware refuséiert ginn Futur I ech wäert refuséiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert refuséiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif refuséiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif refuséiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier refuséiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles