Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

spëtzen spitzen (D) – rappointir (F) LexicoLux Stammformen spëtzen – spëtzt – gespëtzt Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech spëtzen du spëtz hien/si,hatt/et spëtzt mir spëtzen dir spëtzt si spëtzen Perfekt ech hu gespëtzt du hues gespëtzt hien/si,hatt/et huet gespëtzt mir hu gespëtzt dir hutt gespëtzt si hu gespëtzt Plusquamperfekt ech hat gespëtzt du has gespëtzt hien/si,hatt/et hat gespëtzt mir hate gespëtzt dir hat gespëtzt si hate gespëtzt Futur I ech wäert spëtzen du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert gespëtzt hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif spëtzen du géifs spëtzen hien/si,hatt/et géif spëtzen mir géife spëtzen dir géift spëtzen si géife spëtzen Konjunktiv II Perfekt ech hätt gespëtzt du häss gespëtzt hien/si,hatt/et hätt gespëtzt mir hätte gespëtzt dir hätt gespëtzt si hätte gespëtzt Imperativ Partizip Infinitiv Singular spëtz ! Plural spëtzt! gespëtzt spëtzen B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi gespëtzt du gëss gespëtzt hie/si,hatt/et gëtt gespëtzt mir gi gespëtzt dir gitt gespëtzt si gi gespëtzt Perfekt ech si gespëtzt ginn du bass gespëtzt ginn hien/si,hatt/et ass gespëtzt ginn mir si gespëtzt ginn dir sidd gespëtzt ginn si si gespëtzt ginn Plusquamperfekt ech war gespëtzt ginn du waars gespëtzt ginn hien/si,hatt/et war gespëtzt ginn mir ware gespëtzt ginn dir waart gespëtzt ginn si ware gespëtzt ginn Futur I ech wäert gespëtzt ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert gespëtzt gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif gespëtzt du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif gespëtzt ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier gespëtzt ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben iwwerspëtzen • zouspëtzen

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles