Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ustëft-en anstiften (D) – inciter (F) LexicoLux Stammformen ustëft-en – stëf-t un – uge-stëf-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung • Partikelverb (un-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech stëft-en un du stëft-s un hien/si,hatt/et stëf-t un mir stëft-en un dir stëf-t un si stëft-en un Perfekt ech hunn uge-stëf-t du hues uge-stëf-t hien/si,hatt/et huet uge-stëf-t mir hunn uge-stëf-t dir hutt uge-stëf-t si hunn uge-stëf-t Plusquamperfekt ech hat uge-stëf-t du has uge-stëf-t hien/si,hatt/et hat uge-stëf-t mir haten uge-stëf-t dir hat uge-stëf-t si haten uge-stëf-t Futur I ech wäert ustëft-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert uge-stëf-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ustëft-en du géifs ustëft-en hien/si,hatt/et géif ustëft-en mir géifen ustëft-en dir géift ustëft-en si géifen ustëft-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt uge-stëf-t du häss uge-stëf-t hien/si,hatt/et hätt uge-stëf-t mir hätten uge-stëf-t dir hätt uge-stëf-t si hätten uge-stëf-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular stëft un! Plural stëf-t un! uge-stëf-t ustëft-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn uge-stëf-t du gëss uge-stëf-t hie/si,hatt/et gëtt uge-stëf-t mir ginn uge-stëf-t dir gitt uge-stëf-t si ginn uge-stëf-t Perfekt ech sinn uge-stëf-t ginn du bass uge-stëf-t ginn hien/si,hatt/et ass uge-stëf-t ginn mir sinn uge-stëf-t ginn dir sidd uge-stëf-t ginn si sinn uge-stëf-t ginn Plusquamperfekt ech war uge-stëf-t ginn du waars uge-stëf-t ginn hien/si,hatt/et war uge-stëf-t ginn mir waren uge-stëf-t ginn dir waart uge-stëf-t ginn si waren uge-stëf-t ginn Futur I ech wäert uge-stëf-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert uge-stëf-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif uge-stëf-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif uge-stëf-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier uge-stëf-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben stëft-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles