Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

tentéieren in Versuchung gelangen (D) – tenter (F) LexicoLux Stammformen tentéieren – tentéiert – tentéiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech tentéieren du tentéiers hien/si,hatt/et tentéiert mir tentéieren dir tentéiert si tentéieren Perfekt ech hunn tentéiert du hues tentéiert hien/si,hatt/et huet tentéiert mir hunn tentéiert dir hutt tentéiert si hunn tentéiert Plusquamperfekt ech hat tentéiert du has tentéiert hien/si,hatt/et hat tentéiert mir haten tentéiert dir hat tentéiert si haten tentéiert Futur I ech wäert tentéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert tentéiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif tentéieren du géifs tentéieren hien/si,hatt/et géif tentéieren mir géifen tentéieren dir géift tentéieren si géifen tentéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt tentéiert du häss tentéiert hien/si,hatt/et hätt tentéiert mir hätten tentéiert dir hätt tentéiert si hätten tentéiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular tentéier! Plural tentéiert! tentéiert tentéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn tentéiert du gëss tentéiert hie/si,hatt/et gëtt tentéiert mir ginn tentéiert dir gitt tentéiert si ginn tentéiert Perfekt ech sinn tentéiert ginn du bass tentéiert ginn hien/si,hatt/et ass tentéiert ginn mir sinn tentéiert ginn dir sidd tentéiert ginn si sinn tentéiert ginn Plusquamperfekt ech war tentéiert ginn du waars tentéiert ginn hien/si,hatt/et war tentéiert ginn mir waren tentéiert ginn dir waart tentéiert ginn si waren tentéiert ginn Futur I ech wäert tentéiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert tentéiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif tentéiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif tentéiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier tentéiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles