Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

uerder-en anordnen, befhlen (D) – ordonner (F) – order (E) LexicoLux Stammformen uerder-en – uerder-t – ge-uerder-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech uerder-en du uerder-s hien/si,hatt/et uerder-t mir uerder-en dir uerder-t si uerder-en Perfekt ech hu ge-uerder-t du hues ge-uerder-t hien/si,hatt/et huet ge-uerder-t mir hu ge-uerder-t dir hutt ge-uerder-t si hu ge-uerder-t Plusquamperfekt ech hat ge-uerder-t du has ge-uerder-t hien/si,hatt/et hat ge-uerder-t mir hate ge-uerder-t dir hat ge-uerder-t si hate ge-uerder-t Futur I ech wäert uerder-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ge-uerder-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif uerder-en du géifs uerder-en hien/si,hatt/et géif uerder-en mir géifen uerder-en dir géift uerder-en si géifen uerder-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-uerder-t du häss ge-uerder-t hien/si,hatt/et hätt ge-uerder-t mir hätte ge-uerder-t dir hätt ge-uerder-t si hätte ge-uerder-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular uerder! Plural uerder-t! ge-uerder-t uerder-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-uerder-t du gëss ge-uerder-t hie/si,hatt/et gëtt ge-uerder-t mir gi ge-uerder-t dir gitt ge-uerder-t si gi ge-uerder-t Perfekt ech si ge-uerder-t ginn du bass ge-uerder-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-uerder-t ginn mir si ge-uerder-t ginn dir sidd ge-uerder-t ginn si si ge-uerder-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-uerder-t ginn du waars ge-uerder-t ginn hien/si,hatt/et war ge-uerder-t ginn mir ware ge-uerder-t ginn dir waart ge-uerder-t ginn si ware ge-uerder-t ginn Futur I ech wäert ge-uerder-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-uerder-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-uerder-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-uerder-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-uerder-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles