Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

andréien eindrehen (D) – placer (vis/ampoule) (F) – to turn in (E) LexicoLux Stammformen andréien – dréit an – agedréit Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (an-) Endungen abtrennen? ja/nein Varianten auch mit -n- möglich: dréinen

Indikativ Aktiv Präsens ech dréien an du dréis an hien/si,hatt/et dréit an mir dréien an dir dréit an si dréien an Perfekt ech hunn agedréit du hues agedréit hien/si,hatt/et huet agedréit mir hunn agedréit dir hutt agedréit si hunn agedréit Plusquamperfekt ech hat agedréit du has agedréit hien/si,hatt/et hat agedréit mir haten agedréit dir hat agedréit si haten agedréit Futur I ech wäert andréien du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert agedréit hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif andréien du géifs andréien hien/si,hatt/et géif andréien mir géifen andréien dir géift andréien si géifen andréien Konjunktiv II Perfekt ech hätt agedréit du häss agedréit hien/si,hatt/et hätt agedréit mir hätten agedréit dir hätt agedréit si hätten agedréit Imperativ Partizip Infinitiv Singular dréi an! Plural dréit an! agedréit andréien B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn agedréit du gëss agedréit hie/si,hatt/et gëtt agedréit mir ginn agedréit dir gitt agedréit si ginn agedréit Perfekt ech sinn agedréit ginn du bass agedréit ginn hien/si,hatt/et ass agedréit ginn mir sinn agedréit ginn dir sidd agedréit ginn si sinn agedréit ginn Plusquamperfekt ech war agedréit ginn du waars agedréit ginn hien/si,hatt/et war agedréit ginn mir waren agedréit ginn dir waart agedréit ginn si waren agedréit ginn Futur I ech wäert agedréit ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert agedréit gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif agedréit du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif agedréit ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier agedréit ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben ausdréien • bäidréien • dréien • duerchdréien • ëmdréien • erofdréien • eropdréien • iwwerdréien • ofdréien • opdréien • undréien • verdréien • zeréckdréien • zoudréien

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles