Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

appliz-éier-en anwenden (D) – appliquer (F) – to apply (E) LexicoLux Stammformen appliz-éier-en – appliz-éier-t – appliz-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech appliz-éier-en du appliz-éier-s hien/si,hatt/et appliz-éier-t mir appliz-éier-en dir appliz-éier-t si appliz-éier-en Perfekt ech hunn appliz-éier-t du hues appliz-éier-t hien/si,hatt/et huet appliz-éier-t mir hunn appliz-éier-t dir hutt appliz-éier-t si hunn appliz-éier-t Plusquamperfekt ech hat appliz-éier-t du has appliz-éier-t hien/si,hatt/et hat appliz-éier-t mir haten appliz-éier-t dir hat appliz-éier-t si haten appliz-éier-t Futur I ech wäert appliz-éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert appliz-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif appliz-éier-en du géifs appliz-éier-en hien/si,hatt/et géif appliz-éier-en mir géifen appliz-éier-en dir géift appliz-éier-en si géifen appliz-éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt appliz-éier-t du häss appliz-éier-t hien/si,hatt/et hätt appliz-éier-t mir hätten appliz-éier-t dir hätt appliz-éier-t si hätten appliz-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular appliz-éier! Plural appliz-éier-t! appliz-éier-t appliz-éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn appliz-éier-t du gëss appliz-éier-t hie/si,hatt/et gëtt appliz-éier-t mir ginn appliz-éier-t dir gitt appliz-éier-t si ginn appliz-éier-t Perfekt ech sinn appliz-éier-t ginn du bass appliz-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass appliz-éier-t ginn mir sinn appliz-éier-t ginn dir sidd appliz-éier-t ginn si sinn appliz-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war appliz-éier-t ginn du waars appliz-éier-t ginn hien/si,hatt/et war appliz-éier-t ginn mir waren appliz-éier-t ginn dir waart appliz-éier-t ginn si waren appliz-éier-t ginn Futur I ech wäert appliz-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert appliz-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif appliz-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif appliz-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier appliz-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles