Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

éier-en ehren (D) – honorer (F) LexicoLux Stammformen éier-en – éier-t – ge-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech éier-en du éier-s hien/si,hatt/et éier-t mir éier-en dir éier-t si éier-en Perfekt ech hu ge-éier-t du hues ge-éier-t hien/si,hatt/et huet ge-éier-t mir hu ge-éier-t dir hutt ge-éier-t si hu ge-éier-t Plusquamperfekt ech hat ge-éier-t du has ge-éier-t hien/si,hatt/et hat ge-éier-t mir hate ge-éier-t dir hat ge-éier-t si hate ge-éier-t Futur I ech wäert éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif éier-en du géifs éier-en hien/si,hatt/et géif éier-en mir géife éier-en dir géift éier-en si géife éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-éier-t du häss ge-éier-t hien/si,hatt/et hätt ge-éier-t mir hätte ge-éier-t dir hätt ge-éier-t si hätte ge-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular éier! Plural éier-t! ge-éier-t éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-éier-t du gëss ge-éier-t hie/si,hatt/et gëtt ge-éier-t mir gi ge-éier-t dir gitt ge-éier-t si gi ge-éier-t Perfekt ech si ge-éier-t ginn du bass ge-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-éier-t ginn mir si ge-éier-t ginn dir sidd ge-éier-t ginn si si ge-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-éier-t ginn du waars ge-éier-t ginn hien/si,hatt/et war ge-éier-t ginn mir ware ge-éier-t ginn dir waart ge-éier-t ginn si ware ge-éier-t ginn Futur I ech wäert ge-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben veréier-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles