Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen
Sprachauswahl  [lu] [de] [fr]

 

opkappen aufhacken (D) – piocher (F)
Stammformen opkappenkappt opopgekappt
Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (op-) Endungen
abtrennen? ja/nein
Indikativ Aktiv
Präsens
echkappen op
dukapps op
hien/si,hatt/etkappt op
mirkappen op
dirkappt op
sikappen op
Perfekt
echhunnopgekappt
duhuesopgekappt
hien/si,hatt/ethuetopgekappt
mirhunnopgekappt
dirhuttopgekappt
sihunnopgekappt
Plusquamperfekt
echhatopgekappt
duhasopgekappt
hien/si,hatt/ethatopgekappt
mirhatenopgekappt
dirhatopgekappt
sihatenopgekappt
Futur I
echwäert opkappen
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerten
dirwäert
siwäerten
Futur II
echwäert opgekappt hunn
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerten
dirwäert
siwäerten
Konjunktiv II Aktiv
Zusammengesetzter Konjunktiv II
echgéifopkappen
dugéifsopkappen
hien/si,hatt/etgéifopkappen
mirgéifenopkappen
dirgéiftopkappen
sigéifenopkappen
Konjunktiv II Perfekt
echhättopgekappt
duhässopgekappt
hien/si,hatt/ethättopgekappt
mirhättenopgekappt
dirhättopgekappt
sihättenopgekappt
Imperativ Partizip Infinitiv
Singularkapp op!
Pluralkappt op!
opgekappt
opkappen
Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben
ëmkappenkappenofkappen
Bemerkungen (intern)
None
 
 
© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles