Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen
Sprachauswahl  [lu] [de] [fr]

 

ukollen ankleben (D) – coller (F)
Stammformen ukollenkollt unugekollt
Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (un-) Endungen
abtrennen? ja/nein
Indikativ Aktiv
Präsens
echkollen un
dukolls un
hien/si,hatt/etkollt un
mirkollen un
dirkollt un
sikollen un
Perfekt
echhunnugekollt
duhuesugekollt
hien/si,hatt/ethuetugekollt
mirhunnugekollt
dirhuttugekollt
sihunnugekollt
Plusquamperfekt
echhatugekollt
duhasugekollt
hien/si,hatt/ethatugekollt
mirhatenugekollt
dirhatugekollt
sihatenugekollt
Futur I
echwäert ukollen
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerten
dirwäert
siwäerten
Futur II
echwäert ugekollt hunn
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerten
dirwäert
siwäerten
Konjunktiv II Aktiv
Zusammengesetzter Konjunktiv II
echgéifukollen
dugéifsukollen
hien/si,hatt/etgéifukollen
mirgéifenukollen
dirgéiftukollen
sigéifenukollen
Konjunktiv II Perfekt
echhättugekollt
duhässugekollt
hien/si,hatt/ethättugekollt
mirhättenugekollt
dirhättugekollt
sihättenugekollt
Imperativ Partizip Infinitiv
Singularkoll un!
Pluralkollt un!
ugekollt
ukollen
Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben
kollenzoukollen
Bemerkungen (intern)
None
 
 
© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles