Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

abiméieren beschädigen (D) – abîmer (F) – to damage (E) LexicoLux Stammformen abiméieren – abiméiert – abiméiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech abiméieren du abiméiers hien/si,hatt/et abiméiert mir abiméieren dir abiméiert si abiméieren Perfekt ech hunn abiméiert du hues abiméiert hien/si,hatt/et huet abiméiert mir hunn abiméiert dir hutt abiméiert si hunn abiméiert Plusquamperfekt ech hat abiméiert du has abiméiert hien/si,hatt/et hat abiméiert mir haten abiméiert dir hat abiméiert si haten abiméiert Futur I ech wäert abiméieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert abiméiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif abiméieren du géifs abiméieren hien/si,hatt/et géif abiméieren mir géifen abiméieren dir géift abiméieren si géifen abiméieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt abiméiert du häss abiméiert hien/si,hatt/et hätt abiméiert mir hätten abiméiert dir hätt abiméiert si hätten abiméiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular abiméier! Plural abiméiert! abiméiert abiméieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn abiméiert du gëss abiméiert hie/si,hatt/et gëtt abiméiert mir ginn abiméiert dir gitt abiméiert si ginn abiméiert Perfekt ech sinn abiméiert ginn du bass abiméiert ginn hien/si,hatt/et ass abiméiert ginn mir sinn abiméiert ginn dir sidd abiméiert ginn si sinn abiméiert ginn Plusquamperfekt ech war abiméiert ginn du waars abiméiert ginn hien/si,hatt/et war abiméiert ginn mir waren abiméiert ginn dir waart abiméiert ginn si waren abiméiert ginn Futur I ech wäert abiméiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert abiméiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif abiméiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif abiméiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier abiméiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles