Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

fixéieren fixieren (D) – fixer (F) LexicoLux Stammformen fixéieren – fixéiert – fixéiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech fixéieren du fixéiers hien/si,hatt/et fixéiert mir fixéieren dir fixéiert si fixéieren Perfekt ech hu fixéiert du hues fixéiert hien/si,hatt/et huet fixéiert mir hu fixéiert dir hutt fixéiert si hu fixéiert Plusquamperfekt ech hat fixéiert du has fixéiert hien/si,hatt/et hat fixéiert mir hate fixéiert dir hat fixéiert si hate fixéiert Futur I ech wäert fixéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert fixéiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif fixéieren du géifs fixéieren hien/si,hatt/et géif fixéieren mir géife fixéieren dir géift fixéieren si géife fixéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt fixéiert du häss fixéiert hien/si,hatt/et hätt fixéiert mir hätte fixéiert dir hätt fixéiert si hätte fixéiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular fixéier! Plural fixéiert! fixéiert fixéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi fixéiert du gëss fixéiert hie/si,hatt/et gëtt fixéiert mir gi fixéiert dir gitt fixéiert si gi fixéiert Perfekt ech si fixéiert ginn du bass fixéiert ginn hien/si,hatt/et ass fixéiert ginn mir si fixéiert ginn dir sidd fixéiert ginn si si fixéiert ginn Plusquamperfekt ech war fixéiert ginn du waars fixéiert ginn hien/si,hatt/et war fixéiert ginn mir ware fixéiert ginn dir waart fixéiert ginn si ware fixéiert ginn Futur I ech wäert fixéiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert fixéiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif fixéiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif fixéiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier fixéiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles