Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

behaapt-en behaupten (D) – affirmer, prétendre (F) LexicoLux Stammformen behaapt-en – behaap-t – behaap-t Kennzeichen None Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung • präfigiertes Verb (be-) • Wichtiges Verb (Grundwortschatz) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech behaapt-en du behaap-s hien/si,hatt/et behaap-t mir behaapt-en dir behaap-t si behaapt-en Perfekt ech hu behaap-t du hues behaap-t hien/si,hatt/et huet behaap-t mir hu behaap-t dir hutt behaap-t si hu behaap-t Plusquamperfekt ech hat behaap-t du has behaap-t hien/si,hatt/et hat behaap-t mir hate behaap-t dir hat behaap-t si hate behaap-t Futur I ech wäert behaapt-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert behaap-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif behaapt-en du géifs behaapt-en hien/si,hatt/et géif behaapt-en mir géife behaapt-en dir géift behaapt-en si géife behaapt-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt behaap-t du häss behaap-t hien/si,hatt/et hätt behaap-t mir hätte behaap-t dir hätt behaap-t si hätte behaap-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular behap! Plural behaap-t! behaap-t behaapt-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi behaap-t du gëss behaap-t hie/si,hatt/et gëtt behaap-t mir gi behaap-t dir gitt behaap-t si gi behaap-t Perfekt ech si behaap-t ginn du bass behaap-t ginn hien/si,hatt/et ass behaap-t ginn mir si behaap-t ginn dir sidd behaap-t ginn si si behaap-t ginn Plusquamperfekt ech war behaap-t ginn du waars behaap-t ginn hien/si,hatt/et war behaap-t ginn mir ware behaap-t ginn dir waart behaap-t ginn si ware behaap-t ginn Futur I ech wäert behaap-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert behaap-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif behaap-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif behaap-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier behaap-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles