Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

hachéieren hacken (D) – hâcher (F) LexicoLux Stammformen hachéieren – hachéiert – hachéiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech hachéieren du hachéiers hien/si,hatt/et hachéiert mir hachéieren dir hachéiert si hachéieren Perfekt ech hunn hachéiert du hues hachéiert hien/si,hatt/et huet hachéiert mir hunn hachéiert dir hutt hachéiert si hunn hachéiert Plusquamperfekt ech hat hachéiert du has hachéiert hien/si,hatt/et hat hachéiert mir haten hachéiert dir hat hachéiert si haten hachéiert Futur I ech wäert hachéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert hachéiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif hachéieren du géifs hachéieren hien/si,hatt/et géif hachéieren mir géifen hachéieren dir géift hachéieren si géifen hachéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt hachéiert du häss hachéiert hien/si,hatt/et hätt hachéiert mir hätten hachéiert dir hätt hachéiert si hätten hachéiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular hachéier! Plural hachéiert! hachéiert hachéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn hachéiert du gëss hachéiert hie/si,hatt/et gëtt hachéiert mir ginn hachéiert dir gitt hachéiert si ginn hachéiert Perfekt ech sinn hachéiert ginn du bass hachéiert ginn hien/si,hatt/et ass hachéiert ginn mir sinn hachéiert ginn dir sidd hachéiert ginn si sinn hachéiert ginn Plusquamperfekt ech war hachéiert ginn du waars hachéiert ginn hien/si,hatt/et war hachéiert ginn mir waren hachéiert ginn dir waart hachéiert ginn si waren hachéiert ginn Futur I ech wäert hachéiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert hachéiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif hachéiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif hachéiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier hachéiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles