Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ëmbéien umbiegen (D) – tourner (F) – to bend (E) LexicoLux Stammformen ëmbéien – béit ëm – ëmgebéit Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (ëm-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech béien ëm du béis ëm hien/si,hatt/et béit ëm mir béien ëm dir béit ëm si béien ëm Perfekt ech hunn ëmgebéit du hues ëmgebéit hien/si,hatt/et huet ëmgebéit mir hunn ëmgebéit dir hutt ëmgebéit si hunn ëmgebéit Plusquamperfekt ech hat ëmgebéit du has ëmgebéit hien/si,hatt/et hat ëmgebéit mir haten ëmgebéit dir hat ëmgebéit si haten ëmgebéit Futur I ech wäert ëmbéien du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ëmgebéit hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ëmbéien du géifs ëmbéien hien/si,hatt/et géif ëmbéien mir géifen ëmbéien dir géift ëmbéien si géifen ëmbéien Konjunktiv II Perfekt ech hätt ëmgebéit du häss ëmgebéit hien/si,hatt/et hätt ëmgebéit mir hätten ëmgebéit dir hätt ëmgebéit si hätten ëmgebéit Imperativ Partizip Infinitiv Singular béi ëm! Plural béit ëm! ëmgebéit ëmbéien B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn ëmgebéit du gëss ëmgebéit hie/si,hatt/et gëtt ëmgebéit mir ginn ëmgebéit dir gitt ëmgebéit si ginn ëmgebéit Perfekt ech sinn ëmgebéit ginn du bass ëmgebéit ginn hien/si,hatt/et ass ëmgebéit ginn mir sinn ëmgebéit ginn dir sidd ëmgebéit ginn si sinn ëmgebéit ginn Plusquamperfekt ech war ëmgebéit ginn du waars ëmgebéit ginn hien/si,hatt/et war ëmgebéit ginn mir waren ëmgebéit ginn dir waart ëmgebéit ginn si waren ëmgebéit ginn Futur I ech wäert ëmgebéit ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ëmgebéit gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ëmgebéit du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ëmgebéit ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier ëmgebéit ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben abéien • béien • ofbéien • verbéien

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles