Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ëmkéieren umkehren (D) – faire demi-tour, retourner (F) LexicoLux Stammformen ëmkéieren – kéiert ëm – ëmgekéiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (ëm-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech kéieren ëm du kéiers ëm hien/si,hatt/et kéiert ëm mir kéieren ëm dir kéiert ëm si kéieren ëm Perfekt ech hunn ëmgekéiert du hues ëmgekéiert hien/si,hatt/et huet ëmgekéiert mir hunn ëmgekéiert dir hutt ëmgekéiert si hunn ëmgekéiert Plusquamperfekt ech hat ëmgekéiert du has ëmgekéiert hien/si,hatt/et hat ëmgekéiert mir haten ëmgekéiert dir hat ëmgekéiert si haten ëmgekéiert Futur I ech wäert ëmkéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ëmgekéiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ëmkéieren du géifs ëmkéieren hien/si,hatt/et géif ëmkéieren mir géifen ëmkéieren dir géift ëmkéieren si géifen ëmkéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt ëmgekéiert du häss ëmgekéiert hien/si,hatt/et hätt ëmgekéiert mir hätten ëmgekéiert dir hätt ëmgekéiert si hätten ëmgekéiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular kéier ëm! Plural kéiert ëm! ëmgekéiert ëmkéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn ëmgekéiert du gëss ëmgekéiert hie/si,hatt/et gëtt ëmgekéiert mir ginn ëmgekéiert dir gitt ëmgekéiert si ginn ëmgekéiert Perfekt ech sinn ëmgekéiert ginn du bass ëmgekéiert ginn hien/si,hatt/et ass ëmgekéiert ginn mir sinn ëmgekéiert ginn dir sidd ëmgekéiert ginn si sinn ëmgekéiert ginn Plusquamperfekt ech war ëmgekéiert ginn du waars ëmgekéiert ginn hien/si,hatt/et war ëmgekéiert ginn mir waren ëmgekéiert ginn dir waart ëmgekéiert ginn si waren ëmgekéiert ginn Futur I ech wäert ëmgekéiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ëmgekéiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ëmgekéiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ëmgekéiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier ëmgekéiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben akéieren • bäikéieren • bekéieren • dropkéieren • erauskéieren • kéieren • ofkéieren • ukéieren • verkéieren • virverkéieren • zoukéieren

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles