Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

erauskéieren herauskehren (D) LexicoLux Stammformen erauskéieren – kéiert eraus – erausgekéiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (eraus-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech kéieren eraus du kéiers eraus hien/si,hatt/et kéiert eraus mir kéieren eraus dir kéiert eraus si kéieren eraus Perfekt ech hunn erausgekéiert du hues erausgekéiert hien/si,hatt/et huet erausgekéiert mir hunn erausgekéiert dir hutt erausgekéiert si hunn erausgekéiert Plusquamperfekt ech hat erausgekéiert du has erausgekéiert hien/si,hatt/et hat erausgekéiert mir haten erausgekéiert dir hat erausgekéiert si haten erausgekéiert Futur I ech wäert erauskéieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert erausgekéiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif erauskéieren du géifs erauskéieren hien/si,hatt/et géif erauskéieren mir géifen erauskéieren dir géift erauskéieren si géifen erauskéieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt erausgekéiert du häss erausgekéiert hien/si,hatt/et hätt erausgekéiert mir hätten erausgekéiert dir hätt erausgekéiert si hätten erausgekéiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular kéier eraus! Plural kéiert eraus! erausgekéiert erauskéieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn erausgekéiert du gëss erausgekéiert hie/si,hatt/et gëtt erausgekéiert mir ginn erausgekéiert dir gitt erausgekéiert si ginn erausgekéiert Perfekt ech sinn erausgekéiert ginn du bass erausgekéiert ginn hien/si,hatt/et ass erausgekéiert ginn mir sinn erausgekéiert ginn dir sidd erausgekéiert ginn si sinn erausgekéiert ginn Plusquamperfekt ech war erausgekéiert ginn du waars erausgekéiert ginn hien/si,hatt/et war erausgekéiert ginn mir waren erausgekéiert ginn dir waart erausgekéiert ginn si waren erausgekéiert ginn Futur I ech wäert erausgekéiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert erausgekéiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif erausgekéiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif erausgekéiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier erausgekéiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben akéieren • bäikéieren • bekéieren • dropkéieren • ëmkéieren • kéieren • ofkéieren • ukéieren • verkéieren • virverkéieren • zoukéieren

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles