Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

opkéipen aufhäufen (D) – accumuler (F) LexicoLux Stammformen opkéipen – kéipt op – opgekéipt Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (op-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech kéipen op du kéips op hien/si,hatt/et kéipt op mir kéipen op dir kéipt op si kéipen op Perfekt ech hunn opgekéipt du hues opgekéipt hien/si,hatt/et huet opgekéipt mir hunn opgekéipt dir hutt opgekéipt si hunn opgekéipt Plusquamperfekt ech hat opgekéipt du has opgekéipt hien/si,hatt/et hat opgekéipt mir haten opgekéipt dir hat opgekéipt si haten opgekéipt Futur I ech wäert opkéipen du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert opgekéipt hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif opkéipen du géifs opkéipen hien/si,hatt/et géif opkéipen mir géifen opkéipen dir géift opkéipen si géifen opkéipen Konjunktiv II Perfekt ech hätt opgekéipt du häss opgekéipt hien/si,hatt/et hätt opgekéipt mir hätten opgekéipt dir hätt opgekéipt si hätten opgekéipt Imperativ Partizip Infinitiv Singular kéip op! Plural kéipt op! opgekéipt opkéipen B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn opgekéipt du gëss opgekéipt hie/si,hatt/et gëtt opgekéipt mir ginn opgekéipt dir gitt opgekéipt si ginn opgekéipt Perfekt ech sinn opgekéipt ginn du bass opgekéipt ginn hien/si,hatt/et ass opgekéipt ginn mir sinn opgekéipt ginn dir sidd opgekéipt ginn si sinn opgekéipt ginn Plusquamperfekt ech war opgekéipt ginn du waars opgekéipt ginn hien/si,hatt/et war opgekéipt ginn mir waren opgekéipt ginn dir waart opgekéipt ginn si waren opgekéipt ginn Futur I ech wäert opgekéipt ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert opgekéipt gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif opgekéipt du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif opgekéipt ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier opgekéipt ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles